بیماری ام اس، میهمان اضطراب بی وقفه

دریانیوز// بیماری ام اس (Multiple Sclerosis) یا همان تصلب بافت چندگانه یکی از شایع‌ترین و مهم‌ترین بیماری سیستم اعصاب مرکزی به‌شمار می‌رود؛ این بیماری زمانی اتفاق می‌افتد که سیستم ایمنی بدن به‌طور اشتباه به بافت چربی مغز و نخاع آسیب برساند و آن را مورد حمله خود قرار دهد.متأسفانه بیشتر بیماران مبتلا به ام اس در رده سنی جوان قرار دارند به همین دلیل احتمال اینکه توانایی کار کردن و فعالیت را از دست بدهند زیاد است و نیاز به حمایت های بیشتری دارند.

بر اساس آمارها روز به روز به تعداد بیماران جدید مبتلا به ام اس افزوده می‌شود و باتوجه به اینکه بیشتر افرادی که درگیر این بیماری می‌شوند در رده سنی جوان و میانسال هستند و برای اقتصاد جوامع ارزش خاصی دارند، توجه خاصی به درمان و کنترل این بیماری می‌شود.به گفته مسوولان وزارت بهداشت، در هر سال حدود پنج تا ۶ هزار نفر بیمار جدید به مجموعه بیماران مبتلا به ام‌اس در کشور اضافه می‌شود؛ از آنجاییکه زنان ۲.۵ برابر بیشتر از مردان گرفتار این بیماری می شوند بنظر می‌آید عواملی مانند اضطراب و کمبود ویتامین دی در این موضوع دخیل است و بیشترین رده سنی مبتلا به آن بین ۲۰ تا ۴۵ سال است.

تاکنون تحقیقات بسیاری در دنیا درباره این بیماری انجام شده است، هنوز درمان قطعی برای آن بدست نیامده و بیماران مبتلا به ام اس با دارو، تحت کنترل هستند.هنوز عامل اصلی ابتلا به ام اس شناخته نشده است، اما ۲ دسته عامل محیطی و ژنتیکی در ابتلا به آن نقش دارند که عوامل محیطی موثر در آن شامل اضطراب، دخانیات، کمبود ویتامین دی و عفونت‌های مختلف است.محققان بر این نظرند که بستر ژنتیکی خاصی در ابتلا به این بیماری نقش دارد که تاثیر عوامل محیطی را تشدید می‌کند و علاوه بر استعمال دخانیات، در معرض دود سیگار و قلیان قرار گرفتن نیز در ابتلا به این بیماری تاثیر دارد.

ولی یکی از مهمترین عوامل ایجاد و یا تشدید این بیماری اضطراب است.اضطراب و استرس می تواند باعث پیشرفت سریعتر این بیماری شود.از آنجائیکه این بیماری درمان قطعی ندارد فقط باید تحت کنترل قرار گیرد بنابراین حتی الامکان فرد مبتلا باید از اضطراب و استرس دوری نماید.قدم اول در کنترل این بیماری این است که فرد بیماری خود را بپذیرد . قدم دوم دور شدن از شرایطی است که اضطراب و استرس را به همراه دارد .

در ابتدا فرد باید قبول کند که به مرور زمان بدنشان دچار ضعف می شود و به مراتب بیش از گذشته دچار خستگی می شوند.اگر این واقعیت را بپذیرند، کم کم با این حقیقت کنار می آیند که این بیماری میزان فعالیتشان را نسبت به گذشته کمتر خواهد کرد و از نظر روانی این مسأله برایشان قابل هضم خواهد بود. چرا که یکی از عوارض این بیماری خستگی مفرط و کاهش توانایی می باشد و همین موضوع باعث می‌شود که در برخی موارد بیماران ام اس فرصت‌های شغلی را از دست بدهند به‌همین دلیل باید آگاهی‌سازی و اطلاع‌رسانی مناسبی درباره این بیماری صورت بگیرد تا حمایت‌های لازم از آنها انجام شود.

ضعف حرکتی که شایع ترین علائم این بیماری می باشد به مرور زمان منجر به دوری فرد از اجتماع شده که خود این عزلت نشینی در نتیجه به افسردگی منتج می شود.حیات اولین نعمتی است که خداوند به بندگانش داده است و انسان در هر شرایط که در مسیر زندگانی طی می کند باید برای خود حق زندگی کردن قائل باشد ونباید به دلیل تغییراتی که ممکن است عادی به نظر نرسد، دوری از اجتماع را انتخاب کند چرا که چنین انتخابی فقط منجر به افسردگی و ناامیدی خواهد شد.البته فراموش نکنیم که شاید یکی از دلایل سختی حضور این بیماران در اجتماع، عدم مناسب سازی پیاده رو ها، مبلمان و سایر موارد در شهرسازی است.

نه تنها در بندرعباس بلکه در شهرهای بزرگ هم این امکانات برای بیماران خاص، چه بیماران ام اس و چه معلولین کشور وجود ندارد.تمامی بیماران ام اس از بابت این قضیه ناراحت هستند چراکه این عدم مناسب سازی ها نشان از آن دارد که علی رقم شعارهای موجود، به این قشر اهمیتی داده نمی شود و حتی در برخی از ادارات دولتی هم هیچ نوع امکانات برای افرادی که معلول هستند وجود ندارد . یا رمپ ندارند و یا رمپ موجود مناسب افراد ویلچرنشین نیست.

حتی سرویس های بهداشتی که در سطح شهر وجود دارد آنقدر امکانات ندارند که برای گروه های خاص قابل استفاده باشد و یا حتی افرادی که از عصا استفاده می کنند گاهی مواقع خسته می شوند و یک صندلی و یا یک مبلمان شهری مناسب وجود ندارد که بخواهند استراحت کنند و مجبور می شوند کف پیاده روها بنشینند و متأسفانه در اینگونه موارد با نگاه بد و نامهربان همشهریان روبه رو می شوند. حتی در مورد آسفالت ها و خراب کردن راه ها نیز مشکلاتی وجود دارد مثلا اینکه خیلی از افراد مبتلا به این بیماری می توانند راه بروند ولی شاید تعادل زیادی نداشته باشند. گاهی به دلیل نامناسب بودن مسیرهای پیاده روها با مشکلات زیادی روبه رو می شوند .

مسوولین نباید فراموش کنند که مبتلایان به این بیماری هم شهروندانی هستند که مانند سایرین حق زندگی دارند و باید دست در دست هم مسیر زندگی را برایشان آسان کنیم .

ادامه دارد…