دریانیوز: کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان مامنی است برای اعضایش که کانون را خانه دوم خود می خوانند و دوست ندارند از این مکان فاصله بگیرند و اثرات حضور در کانون برای خودشان، دوستان، والدین و دیگرانی که آنها را می شناسند، ملموس است. والدینی که فرزندان شان کانونی هستند، به دیگران هم توصیه می کنند تا فرزندان شان را به کانون ببرند واز این گنج استفاده کنند و آینده فرزندان شان را در حوزه های مختلف با تنفس در هوای کانون تضمین کنند. ما نیز در ادامه سلسله گفتگوها با اعضای موفق کانون، در این شماره نیز با عضو نوجوان دیگری از کانون گفتگو کردیم. در این گزارش نیز همراهی مان کنید.
دریا: خودتان را بطور کامل معرفی کنید واز چند سالگی و چگونه با کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان آشنا شدید؟ والدین تان چه نقشی در آشنایی واستفاده از کتابخانه وبرنامه های کانون داشتند؟
یلدا یوسفی هستم متولد ۵/۱۱/۸۴ . از ۷ سالگی عضو کانون هستم. یک ظهر پاییزی بود که بعد از مدرسه با پدرم برای ثبت نام به کانون مراجعه کردیم و آشنایی قدیمی پدرم باکانون باعث شد که بتونم با خونه دوم خودم آشنا بشم. وقتی که بچه بودم، کانون فاصله زیادی با خونه ما نداشت و مامان و بابام هربار که میخواستن برن سرکار یا هروقت که خودم دلم برای مربیام تنگ می‌شد به کانون می بردنم و شروع به خوندن کتابایی میکردم که انگار دقیقا برای من نوشته شده بودن، چون کتاب های کانون همون حس آشنای کودکی رو دارن.
دریا: بیشتر در چه دوره ها وکارگاه های کانون شرکت کرده اید و ارزیابی تان از این کارگاه ها و دوره ها چیست ؟ شرکت کنندگان با چه مهارت هایی آشنا می شوند؟ بین بچه‌های کانونی وغیرکانونی چه تفاوتی فکر می کنی وجود دارد؟ مربیان کانونی با غیرکانونی بنظرتان چه تفاوتی باهم دارند؟
راستش من در بیشتر دوره های کانون از جمله کاردستی، نقاشی، سفال، قصه گویی، کتاب خوانی، نمایش…. شرکت کردم و میتونم بگم مهم نیست چه کلاسی باشه. مربی های کانون همیشه جزو بهترین و مهربون ترین ها بودن و همیشه با بچه ها همون طور که یک بزرگتر باید با کوچیکتر خودش رفتار کنه رفتار میکردن. مهربون، دلسوز و صبور . راستش به غیر از کلاس ها که بچه هارو با انواع شغل ها و انواع هنر ها و زیبایی های دنیا آشنا می‌کرد، خود رفتار مربیان کانون هم بسیار تاثیر گذار بود و بچه ها رو برای ورود به جامعه آماده می‌کند.
فرهنگ و هنر دو اصل بسیار قابل توجه کانون بودند و هستند.تفاوت بین بچه های کانونی و غیر کانونی توی خیلی چیزاست، کانون یک فضای گرم و صمیمی که صد در صد برای رشد فکری و ذهنی یک کودک نیازه و البته فضایی که در اون بچه ها توانایی های خودشون رو پیدا میکنن و پرورش میدن.اعتماد به نفس و توانایی در برقراری نوع صحیح ارتباط دو مثال خوب و قابل توجهی اند که از بین هزاران نیازمندی برای ورود به جامعه میتونم بهشون اشاره کنم. ترجیح میدم در مورد جزئیات اینکه مربیان کانونی و غیر کانونی چه فرقی دارن توضیح ندم، اما به شخصه فکر میکنم مربیان آزاد و یا حتی برخی مربیان آموزش و پرورش راه طولانی برای رسیدن به جایگاه مربیان کانون دارن، چون مربی های کانون چیزی بیشتر از مربی هستند.
دریا: با توجه به اینکه شما دانش آموز هستید، حضور در کانون چه اثری بر روی تحصیل تان داشته است؟ در روند تحصیل و درس خواندن و… چه تاثیری داشته است؟
من در یک دوره خاصی از تحصیلم یک مدت طولانی نزدیک به یک سال و خوردی بالاجبار از کانون فاصله گرفتم، اما با توجه به همین موضوع متوجه شدم یک دوره تحصیلی شاد فقط وقتی ممکنه که در کنار تحصیل بتونی روی هنر ها و روابط اجتماعی فردی هم تمرکز کنی. پس باید بگم کانون میتونه بهترین پناه برای بچه هایی باشه که از فضای خشک و درسی مدرسه خسته شدن و ذهنشون نیاز به یک نسیم آرامش بخش داره، چون حال و هوای کانون همون نسیم خنکی که میتونه ذهن مارو برای ادامه بیدار نگه میداره. پس میتونم بگم کانون میتونه تاثیرات مفیدی روی روند تحصیلی بچه ها داشته باشه.
دریا : باتوجه به مطالعه کتاب های کانون پرورش فکری، بنظرتان وجه تمایز کتاب های کانون با غیرکانونی چیست و چه چیزهایی را از این کتاب ها آموزش دیده اید؟
کتاب های کانون برای کودک و نوجوان هستند. فضای این کتاب ها چیزی فراتر از کتاب بودنه،بلکه آموزش، پویایی، تخیلات و حقیقت ها دور هم جمع میشن و تبدیل به کتابی میشن که بچه ها بتونن باهاش به طور غیرمستقیم زندگی کردن رو یاد بگیرن. کتاب های کانون بچه هارو به فکر کردن ترغیب میکنه و به بچه ها اجازه میده خودشون به راه و درسی که میخوان برسن. نه تنها متن کتاب ها ، بلکه تصاویر کتاب های کانون هم اختصاصی روانشناسی شده اند . تصاویری که متناسب با سن و رشد عقلی تقریبی بچه ها کشیده و ساخته میشن و بعد ها توی کتاب در کنار متن بچه هارو به خیال کردن وادار میکنن. اگر بخوام درمورد آموزش های خودم بگم، همونطور که در اوایل اشاره کردم من کل بچگی و نوجوانیم رو در کانون گذروندم و باید بگم درصد زیادی از شخصیت من برگرفته از همون کتاب هایی است که در کانون خوندم، دیدم و شنیدم؛ پس باید بگم همون کتاب ها بودن که ستون های شخصیتی انسانی که الان هستم رو بنا کردن.
دریا: در چه جشنواره هایی تاکنون شرکت کرده اید و به چه مقام هایی دست یافته آید؟
رتبه اول کشوری در مسابقات لکوکاپ، رتبه دوم کشوری کاردستی در جشنواره رضوی، رتبه دوم و سوم نقاشی استانی، رتبه اول جشنواره طنز و رتبه سوم ادبی استانی را کسب کرده ام.
دریا: چه توصیه هایی را به والدین و کودکان و نوجوانان برای استفاده وبهره مندی از برنامه های کانون دارید؟
یک ضرب المثلی هست که میگن:(( دلت رو به دریا بزن)).توی زندگی ما خودمون تصمیم گیرنده اینیم که کاپیتان کشتی روی آب باشیم یا پری دریایی زیر آب. کانون بخشی از دریایی است که یک کاپیتان شاید هرگز نتونه به اندازه ای که باید، کشفش کنه و از شگفتی های درون اون خبر دار بشه، اما اگه دل به دریا بزنیم و مثل پری دریایی ها به سمت عمق شنا کنیم، ستاره های دریایی، ماهی های رنگی، کوسه و سفره ماهی و انواع زیبایی های زیر آب رو می‌بینیم و البته که به مرواریدی که در عمق این دریای زیباست دست پیدا کنیم.
دریا:بنظرتان خانواده ها ومسئولان چه میزان با کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان آشنا هستید و چه کار باید کرد تا آنها بیشتر آشنا شوند و چه حمایت‌هایی فکر می کنید از کانون و هنرجویانش بایستی صورت گیرد؟
بهترین راه برای شناخته شدن کانون از طریق تبلیغات مجازی و فیزیکی است. کانون مکانی برای پرورش سرمایه ها ست و بچه ها همون سرمایه هستن. پس این خیلی عجیب میشه اگه مسئولین از همه توانشون برای حمایت ازش استفاده نکنن، مگه نه؟ یجورایی مثل این میمونه که بگن براشون مهم نیست چی سر آینده سازان کشور میاد که مطمئنا اینطور نیست دیگه، ولی خب کسی نمیتونه قلب و مغز دیگران رو بخونه پس بهتره با اختیاراتی که دارن نشونش هم بدن.
دریا : به نظر خودتان اگه با کانون آشنا نمی شدید مسیر زندگی تان چه تغییری می کرد؟
جوابش ساده است . صد در صد این جایی که الان هستم نبودم. یعنی این مصاحبه رو انجام نمیدادم، افتخارات و مهارت های الانم کسب نمیکردم و خب اتفاقایی که تا الان افتادن، نمی افتادن.
دریا: سوال آخر هم اینکه هرآن چیزی دیگری که در این گفتگو مطرح نشد وتمایل دارید را بیان کنند.
یک موضوع مهمی هم که میخوام بهش اشاره کنم اینه که کانون خونه من و همه بچه ها و مربیان و مدیرانی است که توش کار میکنن و بزرگ شدن. پس هر تصمیمی که قراره برای آینده خونمون گرفته بشه، صد در صد باید با ما هم مشورت بشه، درسته ؟خونه کدوم ایرانی بدون نظر صاحبخونه عوض میشه؟چرا می خواهند مدیریت کانون پرورش فکری را به نهادها کتابخانه واگذار کنند؟ چرا از اعضای کانون نظرسنجی نمی کنند؟ در آخر هم خیلی ممنونم برای اینکه این مصاحبه رو تا آخر مطالعه کردید و وقت گرانبهاتون رو برای خوندن صحبت های بنده گذاشتید .
ثبت دیدگاه