دریانیوز// خانه‌داری به عنوان یکی از مهم‌ترین مشاغل جامعه، همواره مورد غفلت واقع شده است. این شغل نه تنها به عنوان یک فعالیت روزمره، بلکه به عنوان یک حرفه تمام‌وقت و بدون حقوق و مزایا شناخته می‌شود. زن خانه‌دار به عنوان یک مدیر قوی، اقتصاددان، هنرمند و معلم، مسئولیت‌های متعددی را بر عهده دارد که به طور مستقیم بر کیفیت زندگی خانواده تأثیر می‌گذارد. با این حال، جامعه به طور کلی هنوز به ارزش واقعی این شغل پی نبرده و آن را به عنوان یک نوع بیکاری تلقی می‌کند. این نادیده‌گرفتن نه تنها به بی‌احترامی به زحمات زنان خانه‌دار منجر می‌شود، بلکه می‌تواند به کاهش اعتماد به نفس و احساس ارزشمندی آن‌ها نیز منجر شود.
یکی از چالش‌های اصلی زنان خانه‌دار، عدم برخورداری از حقوق و مزایای شغلی است. در حالی که همه مشاغل دارای ساعت کاری مشخص و مزایای مربوط به خود هستند، خانه‌داری به عنوان یک شغل ۲۴ ساعته شناخته می‌شود که هیچ‌گونه تعطیلی یا مرخصی ندارد. این موضوع باعث می‌شود که زنان خانه‌دار به طور مداوم در حال انجام کارهای خانه باشند و از استراحت و زمان شخصی محروم شوند. این فشارهای روانی و جسمی می‌تواند به افسردگی و نارضایتی از زندگی زناشویی منجر شود. به‌علاوه، عدم وجود شبکه‌های حمایتی و اجتماعی برای زنان خانه‌دار، آن‌ها را در شرایطی قرار می‌دهد که احساس تنهایی و انزوا کنند، که این نیز بر سلامت روان آن‌ها تأثیر منفی می‌گذارد.
در سال‌های اخیر، تلاش‌هایی برای ایجاد بیمه و حقوق بازنشستگی برای زنان خانه‌دار صورت گرفته است. اما این طرح‌ها به دلیل مشکلات اجرایی و عدم تأمین مالی هنوز به طور کامل عملی نشده‌اند. در حالی که زنان خانه‌دار به عنوان یک نیروی کار مهم در جامعه شناخته می‌شوند، اما هنوز هم در آمارهای ملی به عنوان بیکار محسوب می‌شوند. این موضوع نه تنها به نادیده گرفتن زحمات آن‌ها منجر می‌شود، بلکه باعث کاهش منزلت اجتماعی آن‌ها نیز می‌گردد. در این راستا، نیاز است که دولت و نهادهای اجتماعی به حمایت از زنان خانه‌دار بپردازند و با ایجاد سیاست‌های حمایتی، به آن‌ها کمک کنند تا بتوانند از حقوق خود بهره‌مند شوند.
بسیاری از زنان خانه‌دار به دلیل فشارهای اجتماعی و توقعات بالا از خود، احساس نارضایتی و افسردگی می‌کنند. این در حالی است که آن‌ها به عنوان محور اصلی تربیت نسل آینده و حفظ کانون خانواده، نقش بسیار مهمی در جامعه ایفا می‌کنند. بنابراین، نیاز است که جامعه به ارزش کار آن‌ها توجه بیشتری داشته باشد و از آن‌ها حمایت کند. همچنین، آموزش و ارتقاء آگاهی عمومی درباره اهمیت خانه‌داری و نقش آن در توسعه اجتماعی و اقتصادی می‌تواند به تغییر نگرش‌ها و بهبود وضعیت زنان خانه‌دار کمک کند.
از سوی دیگر، خانه‌داری به عنوان یک شغل اقتصادی نیز باید مورد توجه قرار گیرد. برآوردها نشان می‌دهد که کارهای خانه‌داری می‌تواند به تولید ارزش‌افزوده اقتصادی منجر شود و حتی در برخی موارد، ارزش اقتصادی آن از بسیاری از مشاغل دیگر بیشتر باشد. بنابراین، تعریف کار باید تغییر کند تا زنان خانه‌دار به عنوان نیروی کار فعال و مؤثر در نظر گرفته شوند. این تغییر در تعریف کار می‌تواند به شناسایی و ارزش‌گذاری زحمات زنان خانه‌دار منجر شود و به آن‌ها کمک کند تا در جامعه به عنوان افرادی با ارزش و مؤثر شناخته شوند.
در نهایت، برای بهبود وضعیت زنان خانه‌دار، نیاز به تغییر نگرش اجتماعی و فرهنگی داریم. باید به آن‌ها احترام گذاشته شود و ارزش کارشان به رسمیت شناخته شود. این تغییرات نه تنها به بهبود کیفیت زندگی زنان خانه‌دار کمک می‌کند، بلکه به ارتقاء سطح زندگی خانواده‌ها و جامعه نیز منجر می‌شود. به‌علاوه، ایجاد فضاهای حمایتی و اجتماعی برای زنان خانه‌دار می‌تواند به آن‌ها کمک کند تا احساس تعلق و ارزشمندی بیشتری داشته باشند و بتوانند به راحتی به فعالیت‌های اجتماعی و اقتصادی بپردازند.
ثبت دیدگاه