دریانیوز// قرآن کریم، خود یک کتاب تربیتی است و این یکی از امتیازات و ویژگی‌های این کتاب آسمانی است، همه آیات قرآن کریم به طور مستقیم و غیرمستقیم در مقام تربیت انسان در رده های مختلف سنی، از خردسالی تا کهنسالی است. تربیت فرزندان، یکی از بخش های مهم تربیت است که قرآن در سوره های متعدد و در ضمن بیان سرگذشت انبیا و فرزندان آنان به مسائل تربیت فرزند آگاهی داده است.
از آنجایی که تعلیم و تربیت صحیح، شالوده جامعه سالم را شکل می‌دهد، پدران و مادران باید روش‌های تربیتی را برای تربیت فرزندان خود به کار گیرند و در این راستا، انتخاب روش صحیح و نتیجه‌بخش در تعلیم و تربیت، امری ضروری و لازم است.بدون تردید، بهترین روش تربیت که مبتنی بر شناخت حقیقت انسان و همه نیازهای روحی و روانی اوست، راه وحی است و قرآن کریم آئین خود را بهترین آیین تربیت برای کل بشر معرفی کرده و چنین فرموده: این قرآن، به راهی که استوارترین راه‌هاست، هدایت می‌کند.
تربیت دینی هم حق کودک است و وظیفه والدین، هم آینده سعادت او را فراهم می‌سازد و هم دارای ثوابی است که گاه نجات بخش والدین خواهد بود.قرآن کریم، اهمیت بسیاری برای تعلیم و تربیت قائل شده است و یکی از مسائل مطرح شده در اسلام، مسئله وظایف والدین درتربیت فرزندان است که در نظر قرآن کریم جایگاه ویژه ای دارد.در سایت تبیان درخصوص فرامین قرآنی برای تربیت فرزند موارد زیر اشاره و بیان شده که واالدینِ طراز در قرآن، نگران افت و خیز شاخصِ معنویت فرزندشان و دلواپس عاقبت امرشان هستند. برای همین است که ورد زبان پدران الگو در قرآن، توصیه فرزندان به خداباوری و آئین دین‌داری است.
۱. به کودکت وزن و جایگاه بده!
تمامی هنجارها و رفتارهای تربیت‌ساز کودک، باید منطبق بر اصل کرامت باشد. وقتی خدا می‌خواهد از فرزندخواندگی حرف بزند سفارش می‌کند که آن‌ها را به نام و نسبشان صدا بزنید تا کرامتشان حفظ شود.(احزاب:۷)
۲. برای اتاق خوابت قانون بگذار!
اگرچه غریزه جنسی در کودک، ضعیف است اما حریم باز و اتاق خواب بدون قانون والدین، به بیداری زودهنگام این قوه حیوانی در کودک و نوجوان نابالغ دامن می‌زند. دستور خدا برای پیشگیری از بلوغ زودرس، قانون‌مندسازی بچه‌ها نسبت به حریم خصوصی والدین است. (نور:۵۸)
۳. درس دین را توی خانه‌ات دایر کن!
والدینِ طراز در قرآن، نگران افت و خیز شاخصِ معنویت فرزندشان و دلواپس عاقبت امرشان هستند. (لقمان:۱۳ و بقره:۱۳۲)
۴.برای نماز بچه‌ات وقت بگذار!
صرف آموزش دین، کافی است؟ خیر. مراقبت، پایش و صبر و حوصله به خرج دادن نسبت به انجام تکالیف دینیِ تک‌تکِ اعضای خانواده (در مثال قرآن: نماز) هم لازم است و اتفاقا دستور خداست. (طه:۱۳۲)
۵. روی نظر بچه‌ها هم حساب باز کن!
در ماجرای ذبح حضرت اسماعیل (ع)، جلب نظر و مشورت‌خواهی پدر از پسر، درس‌آموز است. وقتی پای یک تصمیم مهم در میان است که به سرنوشت اعضا گره می‌خورد، مشورت با خانواده، حق آنهاست. (صافات ۱۰۲/-۱۰۳)
۶. مسئولِ «مسئولیت‌‌پذیری» فرزندت باش!
«صفورا»، مادر حضرت موسی، به دخترش، «عائده» مأموریت می‌دهد که وقتی من صندوقچه‌ی برادرت را به آب افکندم، پی‌اش بگیر و او را بپا! (قصص:۱۱) یعنی اینکه پدر و مادر موظف‌اند که فرزندانشان را مسئولیت‌پذیر بار بیاورند.
۷. حواست به تفریح بچه‌ها باشد!
بچه‌ها مهارت‌هایی مثل کنترل خشم، مهرورزی، همکاری و رعایت حقوق دیگران (همبازی) را فقط در حین بازی یاد می‌گیرند. تنها سلاح منطقیِ فرزندان حضرت یعقوب که او را تسلیم خواسته آن‌ها کرد، تأکید برادران بر نیاز یوسف خردسال به تفریح و بازی بود. (یوسف:۱۲)
۸. بین بچه‌ها فرق بگذار اما تبعیض نه!
دوست داشتن را نمی‌شود تحت قاعده و قانون درآورد اما می‌شود مدیریت کرد. ممکن است پدری یکی از فرزندانش را بیشتر دوست بدارد ولی حق تبعیض ندارد حتی اگر پیامبر خدا باشد! محبت افراطی حضرت یعقوب به یوسف، برادران غیور را حسود کرد و شد آنچه شد.
۹. بدآموزی مطلقاً ممنوع!
در داستان قبل، یعقوب نبی گفت: «یوسف را نبرید! می‌ترسم یک آن غافل شوید و شکار گرگ شود» (یوسف:۱۳). بچه‌ها، اتفاقاً همین گفته پدر را توجیهی مناسب برای سرپوش نهادن بر توطئه شومشان، یافتند.
۱۰. کودک عذرخواه را در آغوش بگیر!
با فرزند دلبندتان راه بیایید وقتی از اشتباهش اظهار ندامت می‌کند. وقتی برادران یوسف، به جرمشان اعتراف کردند و از پدر خواستند برایشان نزد خدا آبرو بگذارد، بی‌قید و شرط پذیرفت. (یوسف/ ۹۸ و ۹۷)
ثبت دیدگاه