دریانیوز// استان هرمزگان علی رغم اینکه بدلیل فعالیت ده‌ها صنعت، معدن، شرکت بزرگ وکوچک ، بنادر، گمرکات ، کارخانجات، قطب اقتصاد کشور محسوب می شود، اما ساکنان مناطق اطراف این صنایع از بیماری های مختلف از جمله سرطان و… رنج می برند و بارها حتی در حضور برخی مسئولان ارشد کشور هم این دردشان را هم فریاد کشیده اند.
آنها سهم شان از این مراکز صنعتی و تجاری فقط بیماری ، آلودگی ، ترافیک و… شده است و مردم استان متاسفانه سهمی چندان از اشتغال در این صنایع ندارند و بیشتر مدیران این صنایع حتی مردم استان و همسایگان شان را هم گویا نمی بینند و تعداد انگشت شمار از صنایع استان در حوزه مشارکت های اجتماعی سهیم شده اند.برخی به وعده هایشان هم عمل نمی کنند و اگر خلف وعده های شان رسانه ای شوند، به مدیری که از خلف وعده صنعتی گفته است، فشار می آورند که گفته هایش را تکذیب کنند و آن صنعت خودشان خبری را پراز تعریف و تمجید تنظیم می کنند و به آن دستگاه اجرایی گلایه مند از خلف وعده صنعت ارسال می کنند و می گویند این خبر را به رسانه ها ارسال کنید و… متاسفانه این شرایط باعث شده است که هرمزگان همچنان در محرومیت و فقر وفلاکت و بیکاری در کشور شاگرد اول باشد و صنایع در حوزه مسئولیت های اجتماعی شان مشارکت نکرده و دولت های مختلف هم فقط از سود و ثروت هرمزگان بهره می برند و حتی حاضر نیستند بخشی از این سود را صرف رفع مشکلات استان و مردم هرمزگان نمایند. صنعتی در سال گذشته براساس آمارهای رسمی خودشان بیش از ۶۶ هزار میلیارد سود داشته است و اما نمی گوید چند درصد سودش را در حوزه مسئولیت های اجتماعی هزینه کرده است .
در حوزه اطلاع رسانی بسیار ضعیف هستند و رانت هایی که وجود دارد و سودش به مردم نمی رسد.در همین استان بیش از نیمی از بومیان در فقر مطلق بسر می برند و بخشی هم تحت پوشش نهادهای حمایتی قرار دارند و با مشکلات مسکن، نداشتن لوازم ضروری زندگی مانند کولر، یخچال و… مواجهند وبسیاری از مددجویان به لوازم توانبخشی مانند ارتز و پروتز، ویلچر، سمعک، عینک و…نیاز دارند. در این استان ثروتمند بسیاری از خانواده های محروم برای تحصیل فرزندان شان با مشکل مواجهند و برخی مجبور به ترک تحصیلی می شوند .مدارس زیادی فرسوده اند و بیش از ۳۰۰مدرسه دیگر بایستی در استان ساخته شود تا دانش آموز از حق تحصیل با شرایط مناسب محروم نشوند. در این استان میزان آسیب های اجتماعی بسیار بالاست و هیچ دستگاهی خود را در این حوزه مسئول نمی داند.
خانواده های بدسرپرست نمی دانند دردشان را به چه کسی بگویند. مهارت های زندگی در مدارس و جامعه آموزش داده نمی شود و میزان تاب آوری خانواده ها بسیار پایین است و آسیب ها در حال افزایش است. کودکان و نوجوانان و جوانان این استان نیاموخته اند چگونه می توانند از حق شان دفاع کنند و حقوق شان پایمال شده است و بایستی مهارت فن بیان و سخنوری را بیاموزند. کمیته امداد و بهزیستی و دستگاه های متولي حوزه آسیب های اجتماعی بایستی بخشی از اعتبارات شان را جهت آموزش مهارت های زندگی و مهارت فن بیان و سخنوری اختصاص دهند تا مددجویان و غیرمددجویان محروم و در معرض آسیب و آسیب دیده اجتماعی در سنین مختلف بتوانند به توانمندی هایی برسند که در این بخش از ظرفیت بخش خصوصی مانند آموزشگاه فن بیان و سخنوری سیمرغ و سایر ظرفیت ها بایستی بهره بگیرند.
حتی صنایع هم بایستی در راستای مسئولیت های اجتماعی شان در این حوزه مشارکت کنند و همچنین در عمران و آبادانی محلات حاشیه ای و روستاهای محروم سهیم شوند و سهم هرمزگانی ها از صنایع فقط آلودگی وبیماری ، دود و گرانی مسکن و… نباشد. صنایعی که در حوزه مسئولیت های اجتماعی بخوبی درخشیده اند، تعدادشان به تعداد انگشتان یک دست هم نمی رسد و اگر همه صنایع مشارکت گسترده ای در حوزه مسئولیت های اجتماعی داشتند، امروز هرمزگان با مشکل آب ، مدرسه ، فقرمطلق در حوزه های مختلف و… مواجه نبود.
ما رسانه ها و نمایندگان مجلس و ائمه جمعه و جماعات و شوراها و دستگاه های نظارتی نیز بایستی مطالبات مان را از صنایع افزایش دهیم تا افزایش مشارکت در حوزه مسئولیت های اجتماعی را شاهد باشیم تا مردم این استان از فقر وفلاکت و بیکاری، ترک تحصیلی دانش آموزان ، بی سرپرستی و بدسرپرپی خانواده ها و… نجات یابند و از آن طرف هم بایستی خودزنی نکنیم.
ثبت دیدگاه