دریانیوز// مستاجر اول : صاحبخانه مدتی است که گفته باید خانه اش را تخلیه کنیم و تهدید کرده اگر تخلیه نکنیم، وسایل مان را بیرون می ریزد ویا با حکم تخلیه می آید.
هر جایی که در این محلات بندرعباس رفته ایم، خانه ای را با پولی که ما داریم، نتوانسته ایم پیدا کنیم. حداقل سه تا هشت برابر پول پیش این خانه ای که الان در آن زندگی می کنیم، باید پرداخت کنیم تا خانه دیگر در همین محلات پیدا کنیم که نداریم. بیشتر خانه ها هم فرسوده هستند و از سقف و دیوارشان، حشره بیرون می آید و باز هم اینقدر گران است. کسی که کارگر است، از کجا می تواند اینقدر پول پیش و اجاره پرداخت کند؟ دو فرزند مدرسه ای دارم که مانده ام با این وضعیت، پول ثبت نام ولباس و کیف وکفش شان را از کجا بیاوریم؟ باید اجاره دهم یا بچه هایم را به مدرسه بفرستم؟ هیچکس به فکر ما نیست. این قشر فقط درد می کشد.
مستاجر دوم: صاحبخانه پول پیش مان را خیلی بالا برد ومجبور شدیم بعد از گذشت از هفت خوان رستم و چندین ماه و با نذر کردن و… ، وام بگیریم و ودیعه را پرداخت کنیم. صاحبخانه اجاره را هم دوبرابر کرد. یک پسر شش ساله دارم که باید پیش دبستانی بفرستیم و گفتند شهریه اش بیش از دوازده میلیون تومان می شود و قسط اول هم باید چهارتومان پرداخت کنیم و لیستی دادند که وسایل مورد نیاز برای پیش دبستانی تهیه کنیم. پسرم اگزما شدید دارد و پوست بدنش خارش می دهد و درمان در بندرعباس چاره ساز نبود و آدرس پزشکی را در شیراز داده اند که توان مالی نداریم ببریمش. الان باید اجاره و قسط وامی که برای ودیعه گرفتیم را هر ماه پرداخت کنیم. هرسال اجاره افزایش می یابد و نمی دانیم چه کار کنیم؟ اگر برویم روستا که دیگر همین کارگری که در بندرعباس دارم را ازدست خواهم داد و درآمدی نداریم.
گاهی تصمیم به طلاق و جدایی بخاطر همین مشکلات اقتصادی را می گیرم که بخاطر بچه ام، منصرف می شوم. واقعا نمی دانم تا کی می توانم این شرایط را تحمل کنم؟ شاید هم آخرش مجبور به جدایی شویم. اجاره و هزینه های زندگی بالاست و با یک درآمد کارگری نمی شود زندگی راحتی را داشت.
مستاجر سوم: صاحبخانه ودیعه مان را خیلی بالابرده و هر چه التماسش کردیم که کمتر کند، قبول نکرد. بنگاه های مختلف برای پیدا کردن خانه رفته ام. خانه اجاره ای کم و آنهایی هم که هست، ودیعه و اجاره اش بسیار بالاست. هیچ نظارتی نیست. دولت اعلام کرده بود که امسال فقط ۲۰ درصد اجاره ها افزایش یابد، اما این مصوبه اجرا نمی شود و مسئولان نظارتی هم ندارند. اگر نظارت وبرخورد بودکه وضعیت اینگونه نبود. چه کسی از درد مستاجران خبر دارد؟
مستاجر چهارم: بازار رهن و اجاره رها شده و هیچ نظارتی وجود ندارد. در بنگاه های مشاوران املاک هر کسی هر قیمتی را به مستاجر می گوید. در اپلیکیشن دیوار که اصلا نظارتی نیست و قیمت هایی گذاشته اند که فضایی است. مثلا ده میلیون، بیست میلیون و بیشتر برای اجاره دیده می شود. مگر مستاجر چقدر درآمد دارد که اینقدر بتواند اجاره دهد؟ واقعا قیمت سازی هایی که در آنجا می شود، فشار زیادی را بر مردم وارد کرده است. چرا دستگاه های نظارتی و دادستانی و دادگستری برخوردی نمی کنند؟ مردم گرفتارند ونه می توانند خانه بخرند ونه خانه اجاره کنند. شرایط بگونه ای است که باید به فکر خانه اشتراکی یا زندگی از کانکس، پشت بام، خور یا گور باشیم. مسئولان خود را در قبال مشکل مسکن مستاجران وافراد فاقد تمکن مالی، مسئول بدانند و اقدامی کنند. نه بر مشاوران املاک نظارتی وجود دارد و نه بر اپلیکیشن های مجازی و نه بر مالکان و… . تا کی باید مستاجران تاوان این ضعف نظارت ها را بدهند؟
مستاجر پنجم: اگر دولت سال ۱۴۰۰ ساخت مسکن در طرح نهضت ملی مسکن در بندرعباس را شروع کرده بود، تاحالا هزاران نفر خانه دار شده بودند و قیمت خانه و اجاره اینقدر بالا نمی رفت. دولت قبلی که به ساخت خانه اعتقادی نداشت و در این دولت واقعا مانده ایم چرا این طرح را با تاخیر اجرایی کردند. ده سال وقتی در شهری خانه ای ساخته نشود، نتیجه‌اش این می شود که خانه های فرسوده در محلات حاشیه ای هم گران و اجاره شان بالا می رود. مسئولان که اجاره نشین نیستند تا درد مستاجران را بدانند. بیشتر مشاوران املاک که مشکل مستاجران را درک نمی‌کنند وبخاطر دریافت کمیسیون بیشتر تلاش می کنند اجاره و پیش خانه را بالا ببرند. برخی مالکان هم که انصاف ندارند و هرچه التماس شان کنیم، فایده ندارد.
الان نزدیک فصل بازگشايي مدارس هستیم و هنوز خیلی از مستاجران نتوانسته اند خانه مناسبی را پیدا کنند.مستاجران نمی دانند دردشان را به کدام مسئول بگویند و آیا برای هیچ مسئولی اصلا مهم است که بر سر زندگی مستاجران چه می آید؟ آیا می دانند که برخی از همین مستاجران بخاطر عدم توانایی برای اجاره کردن خانه، به انتهای خط زندگی یا زندگی مشترک می رسد و فرزندان طلاق در جامعه افزایش می یابد که سبب افزایش آسیب های اجتماعی در جامعه می شود؟ چرا در بندرعباس خانه های اجاره ای ارزان برای قشر محروم ساخته نمی شود؟ اگر خیرین و نهادهای انقلابی و… چنین خانه هایی را احداث می کردند، محرومان هم می توانستند خانه مناسبی را اجاره کنند وزندگی برخی خانواده ها به اختلافات خانوادگی، طلاق و… نمی رسید.
مسئولان اقدام کنند
متاسفانه وضعیت رهن و اجاره در بندرعباس شرایط مناسبی ندارد و هیچ نظارتی در این حوزه وجود ندارد. مشاوران املاک که برخی شان نقش دلال را بازی می کنند و تلاش شان فقط برای افزایش قیمت ورهن واجاره است تا به سود و کمیسیون بیشتری دست یابند. افزایش ۲۰درصدی اجاره بر اساس مصوبه دولت در این شهر توسط مشاوران املاک چندان رعایت نمی شود و دستگاه های نظارتی هم در این بخش سکوت کرده اند وتاکنون و بعد از گذشت ۵ماه از سال ، حتی یک گزارش از برخورد با مشاوران املاکی که مصوبه افزایش ۲۰درصدی اجاره را رعایت نکرده اند، توسط مسئولان منتشر نشده است. آن مستاجران شرایط مساعدی ندارند واز استانداری و دستگاه قضایی تقاضای رسیدگی و نظارت بر بازار رهن واجاره را دارند. شرایط زندگی برخی مستاجران بحرانی است و جنگ دعواهای زن وشوهرها بخاطر رهن واجاره و عدم توان پرداخت این هزینه ها و کمبود خانه مناسب برای رهن واجاره بر فرزندان نیز اثرگذار بوده است. برخی مشاوران املاک نیز بر آتش رهن واجاره می دمند و مستاجران را از یافتن خانه با قیمت مناسب برای رهن واجاره و خرید ناامید می کنند و هیچ نظارتی در این بخش ها وجود ندارد.
بایستی بررسی شود که چه میزان از سکته ها و بیماری های جسمی و روحی با موضوع مسکن ارتباط دارد؟ ضرورت دارد برای رفع مشکلات مستاجران چاره اندیشی شود. از طرفی طرح نهضت ملی مسکن در بندرعباس که با تاخیر دوساله وارد فاز اجرا شد، الان بایستی ۲۴ ساعته عملیات اجرایی به پیش برود تا اینکه این ۱۵ هزار واحد سال آینده واگذار شود و مستاجران زیادی، صاحب خانه شوند و با افزایش تولید مسکن و کاهش قیمت و رهن واجاره، مشکلات بی خانه ها و مستاجران نیز کمتر شود که انتظار می رود به این بخش سرعت داده شود.
ثبت دیدگاه