امام موسی کاظم (ع) ، گنجینه فضیلت و شکیبایی

دریانیوز// ۲۰ ذی الحجه سالروز ولادت باسعادت امام هفتم شیعیان امام موسی کاظم (علیه السلام) است. امام کاظم(ع) در شهرکی به نام «ابواء» پا به عرصه گیتی نهاد؛ جایی میان مکه و مدینه که بارانداز کاروان حجاج و نیز استراحتگاه مسافرانی بود که عزم مدینه داشتند. زمان ولادت آن‌حضرت را ذی‌الحجه سال ۱۲۷قمری نقل کرده‌اند؛ هرچند که در برخی متون تاریخی، از ماه صفر سال ۱۲۸قمری نیز، سخن به میان آمده‌است. ایشان ثمره ازدواج امام صادق(ع) با بانوی باتقوا و پرهیزکاری به نام حمیده بود. درباره فضایل موسی بن جعفر(ع) که در دوران حیات مبارک آن‌حضرت جلوه‌گر شد و به مثابه الگویی گران‌قدر و میراثی ارزشمند برای ما باقی ماند، سخن بسیار است. امام موسی کاظم(ع) بزرگ مرد صبر و بردباری بود به همین جهت به کاظم به معنای فرو برنده خشم ملقب بودند.
هرچند که تمام ائمه(ع) در صفت حلم و بردباری، شاخص و شناخته شده‌بودند اما وجود مقدس موسی بن جعفر(ع) به دلیل ویژگی‌های برجسته‌ای که داشت، به این صفت ممتاز شد.امام کاظم(ع) عابدترین، سخاوتمندترین و بسیار کریم‌النفس در میان مردم عصر خویش بود. ایشان اهل عبادت، راز و نیاز و اهل معنویت بود و در زمان امامت ایشان در زمینه بخشش هیچ کس به پای آن حضرت نمی‌رسید.ایشان در میان شیعیان و حتی پیروان دیگر مذاهب اسلامی، به «باب‌الحوائج» شهرت دارند.
این شهرت به این دلیل بود که هر کس به امام مراجعه می‌کرد چه از نظر مالی و چه از نظر علمی، معرفتی و سایر مشکلاتی که داشت حاجتش برآورده می‌شد یعنی هر مشکلی که داشتند امام موسی کاظم (ع) می‌توانست در حل آن مشکل یاری‌رسان باشد.«عبد صالح» نیز، از دیگر القاب آن بزرگوار است. دلیل اطلاق این لقب، عبادت‌های طولانی و طاعت پروردگار از سوی امام کاظم(ع) است.امام کاظم(ع) در سال‌های پایانی عمر با برکتشان، با یکی از قدرتمندترین و در عین‌ حال، سفاک‌ترین خلفای عباسی، یعنی هارون‌الرشید، هم‌عصر بود. هارون را باید مقتدرترین خلیفه‌ای دانست که بر سرزمین‌های اسلامی حکم رانده است. وی می‌کوشید تا بر رفتارهای غیرانسانی‌اش، لباس دیانت بپوشاند و عوام را بفریبد. شواهد تاریخی نشان می‌دهد که هارون در این عرصه، توانمندتر از معاویه، خلیفه اموی، عمل می‌کرد. طبعاً تقابل با چنین خلیفه‌ای، کار ساده‌ای نبود و امام کاظم(ع)، باید از روش‌هایی استفاده می‌کرد که همزمان با حفظ جان و مال شیعیان، زمینه گسترش آموزه‌های اهل‌بیت(ع) هم فراهم شود.
یکی از روش‌هایی که امام(ع) برای حل این معضل در پیش گرفت، تقویت شیعیانی بود که به روش‌های مختلف، توانسته بودند در دستگاه خلافت جایگاهی پیدا کنند. این افراد که در ظاهر فرمانبر خلیفه عباسی و در اصل، گوش به فرمان امام کاظم(ع) بودند، در عصر پر اختناق هارون عباسی، نقش ویژه‌ای در حمایت از شیعیان دربند و تحت تعقیب و همچنین، پشتیبانی از فعالیت‌های تبلیغی امام(ع) در اقصی نقاط سرزمین‌های اسلامی داشتند.امام موسی کاظم(علیه السلام) با جمع آوری روایات و احادیث و احکام و احیای سنن پدر گرامی و تعلیم و ارشاد شیعیان، اسلام راستین را که با تعالیم و مجاهدات پدربزرگوارشان امام جعفر صادق(علیه السلام) نظم و استحکام یافته بود حفظ و تقویت کرد و علیرغم موانع بسیار در راه انجام وظایف الهی تا آنجا پایداری کرد که جان خود را فدا ساخت.