دریانیوز// میهن عزیزمان ایران زمین در گستره ی تاریخ پر فراز و نشیب خود و بر وسعت پهنای جغرافیای ادوار تاریخیش فراوان دارد پیروزی هایی در علم و دانش و چه بسیار دانشمندان ایرانی که بر قله های دانایی جهان نام ایران را به اهتزاز در آوردند ، علومی چون ریاضی ، نجوم ، پزشکی ، فیزیک ، شیمی ، فلسفه و ….
* بخش نخست – جایزه صلح جهانی در حوزه ی ادب و فرهنگ
کشوری که دارای اولین لوح حقوق بشر ، همان استوانه ای که بعنوان اولین منشور حقوق بشر است ( در سال ۵۳۸ پیش از میلاد به دستور کوروش گردآوری شده است ) به حقیقت باید خواستگاه جایزه ی صلح جهانی باشد. در شعر و ادب نیز ایران زمین دارای شخصیت ها و شاعران بی شماری است که نه تنها تاثیر شگرفی بر بنیادهای فرهنگی و اجتماعی سرزمین خود گذاشته اند بلکه تاثیر گذار بر بنیادها و اندیشه های ادبی و فرهنگی جهان بودند که از آنان به عنوان یک گنجینه ی ادبی درجهان نام برده می شود و در آثار خود چه در نثر و نظم، ندای صلح و دوستی سر داده اند و بسیاری از نام آوران و فرهیختگان عرصه ی ادب و فرهنگ جهان نیز از آنان تاثیر گرفته اند . بعنوان نمونه ای ملموس در بیان اثر گذاری ادبی شعرای ایران زمین تا آنجاست که این شعر سعدی ، شاعر بلند آوازه ی ایران زمین در محافل فرهنگ و ادب گیتی شنیده و به چشم می خورد :
بنی آدم اعضای یکدیگرند
که در آفرینش ز یک گوهرند
چو عضوی بدرد آورد روزگار
دگر عضوها را نماند قرار
و اگر بنا بود در جهان جایزه ای بعنوان صلح جهانی نام می گرفت می بایست این جایزه از منظر منشور حقوق بشر به نام کوروش و ایران زمین نام می گرفت یا از منظر فرهنگ و ادب به نام سعدی نام گرفته می شد نه آنکه جایزه ی بنام صلح نوبل در دنیا نامگذاری می شد که بیشتر بعنوان مخترع دینامیت شناخته شده است.صرف نظر از آنکه تاریخ علمی شیمی دانان و دانشمندان ایران زمین پیش تر از نوبل سوئدی بوده است ( این نشان از آن دارد که ما برای دفاع و پاسداری از داشته هایمان در اندازه و ظرفیت های تاریخ ایران ظاهر نشده ایم ) در هر حال جایزه صلح جهانی از جهت ادبی و فرهنگی می بایست در قلمرو ایران زمین می بود و از جمله شایسته گان و طلیعه داران آن می تواند شاعر بی نظیر ایران زمین سعدی باشد و حال متولیان فرهنگ و ادب کشور برای تحقق این حق بنیادی ایران زمین چه اقدامی نموده اند؟ و آیا تا کنون به این مهم اندیشیده اند و برنامه ای دارند ؟ یا همچنان در این حوزه در خواب غفلت بسر می برند ؟
این خواسته جز حقوق فرهنگ و ادب ایران زمین ، ملت و جغرافیای این مرز و بوم است. دولتمردان و به ویژه سیاستگذاران در عرصه ی فرهنگ و ادب از جمله شورای انقلاب فرهنگی شایسته است از جهت ایجاد ساختار و بررسی روش ها ی حقوقی در تحقق آن برنامه هایی جدی را طراحی و پیگیری نمایند.
* بخش دوم – درج روز زبان فارسی همزمان با زاد روز حکیم ابوالقاسم فردوسی در تقویم کشور
صرف نظر از آنکه به چگونگی و چرایی تعیین روز بیست و هفتم شهریور ( سالروز در گذشت استاد شهریار ) بعنوان روز شعر و ادب فارسی پرداخته شود با آنکه تاثیر گذاری شعرای پیشین در شعر و ادب فارسی مبحث دیگری است از جمله حکیم ابوالقاسم فردوسی ، حافظ و …
در تقویم کشور یک مناسبت جای بس خالی و قابل تامل دارد آن هم روز زبان فارسی ( پارسی ) است پیشنهاد می شود زاد روز فردوسی بعنوان فردی که در پاسداری از زبان پارسی جز تاثیر گذارترین ها بوده و اثر شاهنامه نمونه ای بارز و منحصر در چنین جایگاهی می باشد ، زاد روز این حکیم بی مانند را به عنوان روز زبان فارسی ( پارسی ) در تقویم میهنمان درج شود این نه تنها حق فردوسی بلکه جز حقوق تمام فارسی زبانان دنیا محسوب می شود و ایران و ایرانی نامی است به بلندای تاریخ ایران زمین و به وسعت اندیشه های سترگ آنان که افتخاری برای سربلندی ایران و فارسی زبانان بودند و خواهند شد .
بسی رنج بردم در این سال سی
عجم زنده کردم بدین پارسی
« فردوسی»
بنابراین ملت ایران و فارسی زبانان منتظر دو رویداد خواهند ماند ؛
نخست : تاریخ ایران زمین مزین شود به « روز زبان فارسی » همزمان با زاد روز حکیم ابوالقاسم فردوسی .
دوم : سیاستگذاری ها و ایجاد ساختار دیپلماسی فرهنگی و حقوقی برای نامگذاری جایزه صلح جهانی از منظر ادبی و فرهنگی با نام شاعر نامی ایران زمین سعدی .
متولیان فرهنگ و ادب، شورای انقلاب فرهنگی و وزارت امور خارجه ( حوزه ی فرهنگی ) ضرورت دارد در تحقق موارد اشاره شده که بعنوان حقوق تاریخی مردم ایران زمین باید مطرح شود پیگیری مجدانه ای داشته باشند . شایسته است قوه ی قضاییه از منظر تحقق حقوق عامه، کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی ، نماینده ایران در یونسکو ، کانون های وکلای دادگستری ( کمیسیون های فرهنگی با هدف گذاری برنامه هایی در این راستا ) و حقوقدانان به اقتضای ظرفیت خود در تحقق موارد فوق اهتمام نمایند .
ثبت دیدگاه