دریانیوز//درحالیکه در تمام شهرهای استان هرمزگان مراکز کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان وجود ندارد و از طرفی کمبود مربی در مراکز کانون پرورش فکری داریم، متاسفانه در طرحی کشوری، بسیاری از مربیان کانون در آموزش و پرورش استخدام شدند تا کمبود مربی در مراکز کانون در استان افزایش یابد و تشدید شود وبا توجه به اینکه در برخی از مراکز کانون فقط یک نفر به عنوان مسئول و مربی کانون فعالیت داشتند، با این شرایط شاید برخی از مراکز کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان در استان تعطیل شوند که اجحاف در حق کودکان و نوجوانان هرمزگان است.
یکی ازسیاست های اشتباه دولت این بود که سال گذشته بحث ادغام کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان را با نهادکتابخانه های عمومی مطرح کردند که مربوط به دو وزارتخانه جدا یعنی آموزش و پرورش وفرهنگ و ارشاد بود که با مخالفت های زیادی از سوی اعضای کانون، والدین شان، مربیان و جامعه فرهنگی کشور مواجه شدو این طرح منتفی شد. بعد از شکست در این پروژه، طرح استخدام نیروهای غیررسمی کانون در آموزش و پرورش را مطرح کردند که با این شیوه تلاش کردند بیشتر مراکز کانون مخصوصا در استانی مانند هرمزگان که از قبل با کمبود شدید مربی و مسئول مرکز مواجه بودند، از مربی و مسئول مرکز تخلیه شده و مراکز کانون در آستانه تعطیلی قرار گیرند.
متاسفانه در کشور از گذشته تاکنون به حوزه فرهنگ و فرهنگ سازی و تربیت نسل آینده با درایت بی توجهی شده است و در دهه ۹۰ هم که بیشترین ضربه را خوردیم و نتیجه اش را هم امروز می بینیم. انتظار می رفت دولت سیزدهم به حوزه فرهنگی و مذهبی توجه بیشتری نماید که در برخی بخش ها از جمله کانون پرورش فکری تصمیمات مناسبی اتخاذ نشد. مراکز کانون پرورش فکری بهترین مراکز برای پرورش کودکان و نوجوانان هستند تا بتوانند نسلی تاثیرگذار وآینده ساز تربیت کنند که متاسفانه به این حوزه توجه نشده است و متولیان مربوطه بایستی در این بخش تجدیدنظر کنند تا نسل آینده ساز تربیت کنیم، نه نسل سوخته.
از طرفی دیگر سال گذشته و امسال بارها مدیرکل کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان هرمزگان گفته مسئولان و خيران برای راه اندازی یک تماشاخانه سیار با تریلر همکاری کنند تا کودکان و نوجوانان مناطق محروم استان بتوانند از برنامه های فرهنگی، هنری، کتابخانه و… کانون بهره مند شوند وما نیز بارها این موضوع که حق کودکان و نوجوانان مناطق محروم استان است را منعکس کردم که متاسفانه تاکنون هیچ حمایتی نشده است واین تماشاخانه سیار فعال نشده است.
شاید بتوان کودکان و نوجوانان هرمزگانی را مظلوم‌ترین و محرومترین کودکان و نوجوانان کشور خواند، زیرا برا اساس آمارهای رسمی از جمله مرکز پژوهش های مجلس، این استان در صدر استان های محروم و فلاکت زده و بیکار و گران قرار دارد و بیشتر هرمزگانی ها بخصوص در روستاها و محلات حاشیه ای و بافت های فرسوده و سکونتگاه های غیررسمی شهرها و حتی بندرعباس، خانواده ها در فقر مطلق و کمترین امکانات بسر می برند واز بسیاری از امکانات اولیه نیز محروم هستند و این خانواده ها حتی برای معیشت، پوشاک، درمان، مسکن مناسب، تحصیل فرزندان شان و… درمانده شده اند و به همین دلیل بسیاری از کودکان و نوجوانان استان در شرایط مساعدی قرار ندارند وبایستی از آنها در حوزه های مختلف حمایت شود و تبعیض و بی عدالتی در حق کودکان و نوجوانان هرمزگانی ازبین برود و بسیاری از نیازها وخواسته های بحق، برایشان رویای دست نیافتنی نشود.
متاسفانه کودکان و نوجوانان در استان مورد غفلت قرار گرفته اند و متولی خاصی برای آنها وجود ندارد و دستگاه های مختلف برنامه های مناسب و مداوم و اثرگذار کمتری برای آنها ندارند و کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان هرمزگان هم به تنهایی وبدون حمایت نمی تواند برای همه کودکان نوجوانان استان برنامه های فرهنگی، هنری، تفریحی و… اجرا نماید و ضرورت دارد از این نهاد حمایت های دولتی و غیردولتی بیشتری وجود داشته باشد تا کانون بتواند خدماتش را به تمام کودکان ونوجوانان در سطح استان ارائه نماید و هیچ کودک ونوجوانی نباید از برنامه های کانون بی نصیب بماند.
کودکان و نوجوانان در محلات حاشیه ای و سکونتگاه های غیررسمی در بدترین شرایط قرار دارند و صحنه های مصرف مواد ومشروب و تزریق و… را در برخی کوچه ها می بینندو الگوپذیری دارند و از برخی از آنها برای انتقال مواد و مشروب و… استفاده می شود که در دو دهه اخیر بارها گزارش ها و مقالات مان را به این حوزه اختصاص داده ایم، اما اقدامات اثرگذار چندانی را توسط دستگاه های متولی شاهد نبوده ایم که در گام نخست بایستی محلات از موادو مشروب فروشان و معتادان بطور کامل پاکسازی شود که عزم چندانی در این حوزه دیده نمی شود.
کودکان بایستی در کوچه ها کودکی وبازی کنند، نه اینکه نظاره گر صحنه های تاثربرانگیز از تزریق و استعمال هایی باشد که روح شان را می آزارد. بایستی مراکز تفریحی، فرهنگی، ورزشی و… در این مناطق وجود داشته باشد که بسیار کم است. در شهر دوستدار کودک هستیم واین کودکان حتی یک شهربازی در بندرعباس ندارند وحسرت به دل مانده اند وبرای تفریح در شهربازی بایستی به سایر شهرهای کشور بروند که تاسف آور است.
شهرداری بندرعباس اعلام کند از زمانیکه لقب شهردوستدار کودک را یدک می کشد، این شهر چه تفاوتی با قبل از آن برای کودکان داشته است؟ چه برنامه ای را برای کودکان و نوجوانان این شهر اجرا کرده اند که منحصر بفرد باشد؟ برای کودکان و نوجوانان حاشیه نشین که بیشترین جمعیت کودک و نوجوان شهر را تشکیل داده اند، چه برنامه هایی را اجرا کرده اند؟ چرا در برنامه های کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان هرمزگان مشارکت اثرگذار نداشته اند تا از مربیان متخصص کودک و نوجوان کانون استفاده کنند؟ آیا در مقابل این کودکان و نوجوانان وظیفه ای ندارند؟ شورای شهر بجای دعواهای سیاسی و جناحی شان، کودکان و نوجوانان شهر را ببینند و برای شان برنامه های مورد نیاز مصوب کنند.
چرا برخی از اعضای شورا نمی خواهند آرامش به شورا برگردد و برای شهر و شهروندان و کودکان ونوجوانان برنامه ریزی کنند؟ بین شهرداری ها و دهیاری ها و کانون پرورش فکری بایستی ارتباط بیشتری باشد واز ظرفیت کانون برای کودکان و نوجوانان در مناطق شهری و روستایی بیش از پیش استفاده شود. برخی از کودکان و نوجوانان مان در فصل مدارس از تحصیل بازمانده اند و بیشتر دانش آموزان هم در تابستان نمی توانند از برنامه های اوقات فراغت بدلیل هزینه، کمبود ها و… بهره مند شوند و وقت شان به هدر می رود.
این کودکان و نوجوانان که نیمی از جمعیت استان را تشکیل می دهند، بایستی بیشتر دیده شوند و برایشان برنامه ریزی شود. مراکز کانون در تمام شهرهای استان وجود ندارد و بیشتر شهرها فقط یک مرکز و بندرعباس ۵ مرکز دارد، درصورتیکه نیاز است در تمام شهرها و محلات و مناطق روستایی و بخش ها چندین مرکز کانون داشته باشیم و مراکز سیارمان فعال‌تر شوند و وسایل نقلیه و تجهیزات در اختیار کانون قرار گیرد تا مراکز سیار و تماشاخانه سیار در استان فعال شود و به کودکان و نوجوانان تا دورترین مناطق استان، خدمات فرهنگی، هنری، کتابخوانی و… ارائه دهند که علاوه بر دولت، نهادهای انقلابی و صنایع و خیرین از این حوزه بابستی بیشتر حمایت کنند که متاسفانه حوزه کودک و نوجوان در استان دیده نمی شود که این موضوع با سیاست های جوانی جمعیت و فرزندآوری نیز در تناقض است.
در استان هرمزگان و مناطق حاشیه نشین و روستایی که بیشترین فرزندآوری از گذشته وجود داشته است، ضرورت دارد برای فرزندان شان نیز برنامه ریزی در حوزه های مختلف وجود داشته باشد. از طرفی دیگر بدلیل عدم حمایت از کانون و بی توجهی به این بخش، سال گذشته بحث ادغام کانون با نهاد کتابخانه های عمومی در کشور مطرح شد که با مخالفت های زیادی مواجه شد و بعد از آن هم انتقال مربیان به آموزش و پرورش مطرح شده و حالا هم عملیاتی شد و با توجه به کمبود مربی کانون در استان، رفتن مربیان کانون به آموزش و پرورش باعث ایجاد خلاء در کانون وافزایش مشکلات این حوزه خواهد شد که ضرورت دارد مشکلات کمبود نیروی انسانی در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان هرمزگان برطرف شود تا مربیان متخصص حوزه کودک و نوجوان بتوانند به این قشر آینده ساز جامعه خدمات بهینه ارائه دهند وآنها را جهت ساختن هرمزگان و ایرانی آباد آماده کنند.
از صنایع وبنگاه های اقتصادی فعال در استان نیز انتظار می رود با تامین کشنده و تریلر برای کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان هرمزگان در راستای انجام مسئولیت های اجتماعی شان، زمینه راه اندازی تماشاخانه سیار برای استفاده دهها هزار نفر از کودکان و نوجوانان حاشیه نشین و روستایی از برنامه های این تماشاخانه سیار فراهم نمایند. بایستی نیروی انسانی مورد نیاز مراکز کانون نیز تامین شود و همه محلات و شهرها و… مراکز کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان داشته باشند تا هیچ کودک و نوجوانی از برنامه های کانون محروم نشود.
انتقال مربیان به آموزش و پرورش انتخاب بین بد و بدتر بود. مربیانی که یا ۱۵ سال سابقه باید به حقوق ۸ میلیون تومان راضی باشند. با ساعت کاری بیشتر و کار مضاعف. لطفا یک طرفه به قاضی نروید!
حیف از کانون پرورش فکری و آن همه ایده و فکر ناب که در این سال ها برای آن هزینه شد. حیف
متاسفانه این رویکرد بی منطق و ناعادلانه در مراکز کانون سراسر کشور درحال اجراست