دریانیوز// استان هرمزگان با وجود نقش کلیدی در اقتصاد ملی (به‌ویژه از طریق بنادر و صنایع انرژی‌بر)، از نظر زیرساخت‌های آموزشی با چالش‌های عمیقی روبه‌روست. از یک‌سو، کمبود مدارس دولتی و معلم، کیفیت آموزش را تحت تأثیر قرار داده و از سوی دیگر، مدارس غیردولتی—که قرار بود مکمل سیستم آموزشی باشند—با مشکلاتی چون فضای نامناسب، حقوق ناعادلانه معلمان و فشار مالی بر خانواده‌ها در برخی از این مدارس مواجهند. این یادداشت به بررسی این دوگانگی و راه‌حل‌های ممکن می‌پردازد.
کمبود فضاهای آموزشی و تراکم دانش‌آموزی
آمارهای رسمی نشان می‌دهد هرمزگان از جمله استان‌های با پایین‌ترین سرانه فضای آموزشی در کشور است. در برخی مناطق ، دانش‌آموزان مجبورند در فضاهای غیراستاندارد تحصیل کنند. هرچند در سال‌های اخیر زمین‌های با کاربری فرهنگی به ساخت مدارس اختصاص یافته، اما سرعت اجرای پروژه‌ها کند است. هر چند در دو سه سال اخیر میزان احداث مدارس افزایش یافته است، اما بایستی انقلابی در مدرسه سازی در هرمزگان اتفاق بیفتد که اگر وعده های ساخت مدرسه در سال ۱۴۰۴ عملیاتی شود، میزان مدارس استان به استانداردها نزدیک می شود.
کمبود معلم و بار اضافی بر دوش آموزش‌وپرورش
– کمبود نیروی انسانی به‌ویژه در رشته‌های تخصصی موجب شده برخی معلمان در چند مدرسه به‌صورت موازی تدریس کنند که کیفیت آموزش را کاهش می‌دهد و معلمان هم فرصت تحقیق و پژوهش و… را نخواهند داشت.
مشکلات ساختاری در مدارس غیردولتی
فضای فیزیکی نامناسب: برخی از مدارس غیردولتی فاقد حیاط مناسب، آزمایشگاه یا سالن ورزشی هستند.
– حقوق زیر استاندارد: گزارش‌های میدانی نشان می‌دهد برخی از معلمان مدارس غیردولتی حقوق شان کمتر از معلمان مدارس دولتی است وگاهی به نصف حقوق قانون کار هم شاید نرسد یا برسد.
ناامنی شغلی:برخی از معلمان از اخراج بدون تشریفات قانونی در صورت اعتراض به شرایط کار می‌ترسند. برخی مدیران در ماه‌های تابستان—با وجود تعهدات قراردادی—بیمه معلمان را قطع می‌کنندتا هزینه‌ها را کاهش دهند و معلمان باید خودشان هزینه بیمه را پرداخت کنند.
پیامدهای تبعیض آموزشی: ترک تحصیل و افزایش آسیب‌های اجتماعی
– دانش‌آموزان مناطق محروم به دلیل فقر یا نبود مدرسه نزدیک، کیفیت آموزشی پایین و….، اغلب به مشاغل کاذب روی می‌آورند.
کاهش انگیزه معلمان
– معلمان مدارس غیردولتی—به‌ویژه جوانان—با وجود ساعات کار طولانی و فشار روانی، هیچ چشم‌اندازی برای بهبود وضعیت مالی ندارند. این مسئله به فرسودگی شغلی و کاهش کیفیت تدریس منجر می‌شود.
تقویت مدارس دولتی
تسریع در ساخت مدارس جدید با استفاده از بودجه‌های استانی وملی و مشارکت بخش خصوصی و صنایع (مشارکت در ساخت) وجذب معلمان بومی از طریق بورسیه تحصیلی یا استخدام دائم به‌ویژه برای مناطق محروم و مرزی بایستی اجرایی شود.
توزیع رایگان لوازم التحریر و کتاب و کیف و کفش و لباس و…. در مناطق محروم حائز اهمیت است. تبدیل زمین‌های بلااستفاده دولتی به فضای آموزشی با اولویت مناطق حاشیه‌نشین و افزایش همکاری با خیرین مدرسه‌ساز و صنایع در راستای ایفای نقش مسئولیت‌های اجتماعی شان برای تجهیز آزمایشگاه‌ها و سالن‌های ورزشی و… بایستی مدنظر قرار گیرد.
مسئله آموزش در هرمزگان تنها با ساخت مدرسه حل نمی‌شود، بلکه نیازمند نگاه سیستماتیک به عدالت آموزشی،افزایش نظارت ها ، نظارت و بهبود معیشت معلمان است. اگر امروز برای این چالش‌ها چاره‌اندیشی نشود، پیامدهای آن—از جمله افزایش نابرابری و آسیب‌های اجتماعی—در آینده‌ای نزدیک گریبان‌گیر کل استان خواهد شد.
ثبت دیدگاه