دریانیوز// در گذر از یک محله ی قدیمی شهر بندرعباس بنام برکه گرد چشمم به ساختمان فرهنگسرایی با نام همین محله جلب شد.
بدون تردید از این دست اقدام‌ها ستودنی و ارزشمند است چرا که چنین ساختاری در هرمحله یا منطقه ای در صورت داشتن قابلیت هایی همچون فضای مطالعاتی ( کتابخانه ) ، فرصت هایی برای آموزش های فرهنگی و هنری و ارائه برنامه ها و دست آورد هایی در این حوزه و سایر ضرورت های اجتماعی می تواند در رشد و تکامل، شکوفایی و پویایی جامعه ی هدف در هر محله و منطقه ای موثر باشد. اما در محوطه ی بیرونی همان فرهنگسرا یک ساختار قدیمی که بعنوان میراث فرهنگی بندرعباس محسوب می شود. بنام برگه گرد ( نام محله نیز بر گرفته از همین ساختار است ) وجود دارد که علیرغم یک ساختار مرمت شده ی جذاب اما بدون هر گونه کاربری فرهنگی و هنری رها شده است و درون این ساختار چند تکه از تنه ی درخت نخل و برخی نخاله ها ریخته شده که زیبنده ی چنین مکانی نمی باشد.
بعنوان پیشنهاد این مکان ظرفیت آن را دارد که برای یک موزه ی درون محله ای یا تالاری برای اجرای برنامه های فرهنگی و هنری استفاده شود هر چند خود این ساختار بعنوان یک میراث فرهنگی محسوب می شود که باید بعنوان یک فرصت گردشگری بدرستی از آن پاسداری شود .انتظار می‌رود مدیران و مسئولان نهادهای ذیربط از جمله : فرهنگ و ارشاد ، میراث فرهنگی ، شهرداری و… عنایت ویژه به این موضوع داشته باشند ، میراث های فرهنگی هر شهر و جغرافیایی بعنوان بخشی از حقوق عامه محسوب می شوند که سرمایه های مادی و معنوی آن جامعه است و سند هویت فرهنگی و اجتماعی مردم و آن جغرافیا بشمار می آیند.
در گذر از محله ها ی شهر بی تفاوت نباشیم مگر نه آنکه پارک شهر با انبوهی از درختان با قدمت زیاد دیگر بخش اعظمی از فضای آن را ساختمان هایی با فلز ، بتن و مصالح ساختمانی جایگزین آن درخت ها شدند ، مگر نه اینکه بخشی از عرصه ی آموزشی و پژوهشی دانشگاه در امتداد خیابان پردیس به هیبت یک ساختار تجاری ساخته می شود ( اسکلت های بتنی اجرا شده ) حال آنکه باید چنین عرصه ای بعنوان یک پژوهشکده ی بزرگ در جنوب کشور باشد و تولید علم و محتوا نماید و نه تنها صنایع استان از دست آورد های پژوهشی آن بهره مند شوند بلکه حداقل می‌تواند به ظرفیتی تبدیل شود که صنایع متعدد جنوب کشور از توان پژوهشی آن بهره مند گردند و شاهد قراردادهای علمی – پژوهشی با دانشگاه باشیم ، کنکاش و خاک برداری باستان شناسی ضلع جنوبی چهارراه بلوکی به کجا رسید بعد از سالها خاک برداری آیا می توان امید داشت این مکان بعنوان یک میراث فرهنگی فرصتی برای گردشگری باشد آیا نهاد میراث فرهنگی برنامه ای برای ساختارمندی و شکیل نمودن چنین مکان هایی یا سایر میراث های فرهنگی شهر مثل عمارت کلاه فرنگی ( با چندین قرن قدمت تاریخی ) دارد ؟ گاهی آنچنان رها می‌شوند که بیش از آنکه توقع پاسداری و سازندگی آن آثار را داشت به نوعی تخریب و رو به زوال می‌رود و این در حق مردم از منظر حقوق عامه جفا است.
نباید بی تفاوت گذر کرد ..
انتظار می‌رود رسانه ها و فعالان حوزه ی فرهنگ و هنر و سایر حوزه ها مثل محیط زیست توجه خاصی به موضوع های مرتبط با حقوق عامه داشته باشند.
ثبت دیدگاه