دریانیوز// هزینه های دارو و درمان آنقدر افزایش یافته است که هرمزگانی‌ها که استان‌شان در فقر و فلاکت و بیکاری بالاترین آمار کشوری را دارد و در صدر استان ها ایستاده است، بیشترین درد را برای درمان دارند و نیاز به حمایت‌های درمانی دارند.
این استان که بدلیل داشتن محرومیت شدید، جمعیت زیادی را تحت پوشش نهادهای حمایتی و پشت نوبتی دارد و بخش زیادی هم در محرومیت قرار دارند و تحت پوشش هیچ نهادی نیستند. اما این محرومان برای معیشت، درمان، مسکن، تحصیل فرزندان‌شان و… با مشکلات زیادی مواجهند و برخی حتی حاضرند برای درمان‌شان وام بگیرند که گاهی موفق نمی‌شوند. بعضی از نهادهای حمایتی به مددجوی‌شان می گویند به آنها وام می دهند و از مستمری شان کسر می شود، اما برای اخذ وام بایستی ضامن بیاورند و آنها هم که نمی توانند ضامن بیاورند، از اخذ وام محروم می شوند. اولا این نهادها بایستی از مددجویان شان بگونه ای حمایت کنند تا نیازی به وام برای درمان نداشته باشند(برخی از بیماران برای درمان مجبور می شوند به خارج از استان و به پایتخت بروند).
ثانیا اگر قرار است وام دهند واز مستمری شان کسر شود، چه نیازی به ضامن است که آنها بدلیل نداشتن ضامن نتوانند وام بگیرند؟ موضوع ضامن به یک دغدغه برای خانواده‌های محروم تبدیل شده است که نمی توانند هیچگونه وام و تسهیلاتی را برای رفع مشکلات شان در حوزه های مختلف دریافت کنند. موضوع دیگر اینکه در این استان که در فقر و فلاکت و بیکاری در جایگاه نخست کشوری قرار داریم و از آن طرف هرمزگان قطب تجارت و شاهرگ اقتصاد کشور نام گرفته است، ضرورت دارد صنایع و بنگاه های اقتصادی از محرومان و نهادهای حمایتی و مراکز خیریه و نیکوکاری حمایت داشته باشند تا محرومان، فقرا و مستضعفان در این استان حتی برای درمان و خوردوخوراک و تحصیل فرزندان‌شان درمانده نباشند و برای درمان به دنبال اخذ وام نباشند.
از طرفی دیگر ضرورت دارد مراکز درمانی تخصصی و مجهز خیریه داشته باشیم تا محرومان برای درمان به این مراکز مراجعه نمایند. در حال حاضر بسیاری از این بیماران برای درمان یا تکمیل روند درمان درمانده شده اند و با درد می سازند و به غیر از رنج بیماری، رنج هزینه های درمان را نیز دارند و نمی توانند خودشان را درمان کنند. برخی از پزشکان هم به بیماران شان که در مراکز دولتی مراجعه می کنند، آنها را به مراکز خصوصی و مطب ها و… ارجاع می دهند که هزینه های بیشتری را برآنها تحمیل می کند و برخی از بیماران از ادامه روند درمان باز می مانند. دولت بایستی برای درمان محرومان در استان تدبیری بیندیشد و برخی از درمان ها که در استان میسر نیست و بیمار بایستی به سایر مناطق کشور مراجعه کند، نیز بایستی بیماران محروم و بخصوص مددجویان تحت پوشش نهادهای حمایتی مورد حمایت قرار گیرند تا به دنبال وام درمان نباشند و بدلیل نداشتن ضامن از این وام نیز نتوانند استفاده کنند که البته برای درمان نباید مجبور به استفاده از تسهیلات بانکی باشند.
خیرین و نهادهای حمایتی و انقلابی و صنایع و… بایستی برای درمان محرومان نیز تدابیری بیندیشند تا فرمایش رهبر معظم انقلاب که فرمودند «ما می خواهیم اگر کسی در یک خانواده مریض شد، بیش از رنج مریض‌داری، رنج دیگری نداشته باشد» محقق شود.
ثبت دیدگاه