دریانیوز// ۶ سال از فقدان اخلاق مردی شریف و پاکزاد و موسس روزنامه دریا می گذرد .سالهایی که غم و حزن برچیده شدن آن سایه بلند ،حتی دمی از بالای سر دوستداران و آشنایان وی سترده نشده است .
حاج ایوب دبیری نژاد ،انسانی محدود به عصر و روزگار خاصی نبوده و نیست . از آن دسته آدم های ادامه داری که در مسیر زمان جاری و ساری است و مثل رودخانه ای خروشان از قله های مرتفع سرچشمه می گیرد و به دشت‌های تشنه سراریز می شود .هنوز در هر حلقه ای که یادی و نامی ازوی به میان می آید آنان که با او و خلق و خو و مشی و مرامش دمخور و همراه بوده اند جز ذکر نیک و خیر بر زبان نمی آورند. حاج ایوب را باید انسانی چند وجهی و همواره فعال دانست ،مدیری خدوم در عرصه خدمت به مردم،معلمی کوشا در آمیختگی با تعلیم و تربیت دانش آموزان شهر و دیار خود و رزمنده فداکار میادین ایثار و از خود گذشتگی و روزنامه نگاری خود انگیخته و خود آموخته .
در هر وجه از صحنه های حیات اجتماعی ،وی در روزگار فعالیت و تلاش ،از هیچ کوشایی برای بهتر شدن و سرآمد بودن ،یاد گرفتن و آموختن و آموزاندن کوتاهی نمی کرد و باری به هرجهت نبود .زمانی که پا به حوزه روزنامه نگاری و رسانه گذاشت،تعهد و مسئولیت اجتماعی و احساس لزوم برای آگاهی بخشی به مردم و همچنین بازتاب خواسته ها و مطالبات عمومی ،اورا برانگیخت که قدم های محکم و قاطعی بردارد تا حضورش نمایشی و جلوه نمایانه تداعی نشود .
حاج ایوب به شهادت دور و نزدیک دوستان و غیر ، روزنامه و روزنامه نگاری را به جد و جهد دنبال می کرد و اگر چه تا پیش از راه اندازی نشریه دریا که بعدها به روزنامه تبدیل شد به طور رسمی، فعالیت روزنامه نگاری نداشت اما در سخت ترین وهله ها هم در نماند که آدم درماندگی ،عقب کشیدن، سکوت ،سکون و ایستایی نبود و مانند نوآموزی دلسپرده و علاقه مند به یادگیری و آموختن ،تجربه و مهارت می کوشید فردایش رااز امروز متمایز و دیگر گونه کند و نایستد.چنانکه کسانی که با وی همکار بودند می دانند ،هر وقت در مسائل روزنامه و روزنامه نگاری چیزی را نمی دانست بی توجه به بعد و فاصله از مطلعان می پرسید و می جست.
اهل جست و جو ،کسب اطلاعات ، آموختن و اطلاع یافتن بود و این از محاسن انسان های بایسته و بزرگ است که دچار غرور کاذب و بیهوده نمی شوند و خویش را با پرسش و دانستن به روز می کنند .حاج ایوب در میان همه خصلت های خوب و ارزنده و پرشمار،میاندار و سنگ صبور جوانترهای رسانه ای هم بود و چه بارها که در غوغای کشاکش سلایق ،منیت ها و خویش خواهی ها ،او سنگ صبور این و آن شد و با حسن نظر و همدلی و دست مهر و عطوفت و میانجی گری ، به فیصله نزاع و نقار همکاران خود همت ها گماشت و تلخی های فصل را به شیرینی های وصل پیوند زد. حاج ایوب تنها نمی خواست نشریه یا روزنامه ای منتشر کند بلکه به کیفیت و ارتقا فنی و حرفه ای آن نیز توجه داشت و از این رهگذر بود که هیچگاه ،به روزمرگی و روزگذرانی اکتفا نکرد و با وسواس و ظریف نگری ، حوصله و وقت گذاری و … برای بالابردن سطح کیفی دریا آموخت و بکار گرفت .
دریا برای او به مفهوم همان نامی بود که برای نشریه اش از همنشین همیشه شهرش وام گرفته بود .مواج ، پراز رازها و رمزها ،آهسته و پیوسته .دریایی که در آرام ترین حالت هم سکون و سکوت نداشت و هر دم شگفتی جدیدی از تازگی ، نو شدگی و غافلگیری در چنته دارد .او برای روزنامه دریا ، همان روح دریای همجوار خودرا می خواست . حاج ایوب،اهل فکر و پر تامل بود .به گاه سخن و کلام با دیگری و دیگران ،تند و تیز نمی راند و همواره آداب دان و ادب مدار و خویشتندار بود. اما پا را هم از مدار و معیار حق و حقیقت بیرون نمی گذاشت و در چهارچوب اصول و اسلوب اخلاقی و تعهد و تدین خویش با هر رویداد و اتفاقی مواجه می شد .
حاج ایوب دبیری نژاد ،بی تردید نام بلند و ماندگاری در تاریخ روزنامه نگاری و ژورنالیزم هرمزگان است .یاد و خاطره ای که هیچ زمان فراموش نمی شود و مولودش که از بطن مادر دهر سر برآورده و بالیده شده و اینک دریای عمیق و پر پهنه است هم به درستی ،آیینه آنچه است که او برایش سال ها پیش دست اهتمام برآورد. در ششمین سالگرد فقدان حاج ایوب ،همچنان اندوه گسار مردی متخلق و شریف و پاک نهادهستیم که اگر چه چندان به درازا نزیست اما یادگاران او ،بویژه روزنامه دریا همواره نامش را به نیکویی به یاد می آورند.
روزنامه دریا ،روزنامه ای که علیرغم پاره ای نامردمی ها و نامرادی ها همچنان طرف مردم ایستاده است و در امتداد همان مسیری حرکت می کند که حاج ایوب با قلم دل ترسیم کرده است. او ماندنی و به یاد آوردنی و خاطره خیز است .
هرگزم نقشِ تو از لوحِ دل و جان نَرَوَد
هرگز از یادِ من آن سروِ خرامان نَرَوَد
در ازل بست دلم با سرِ زلفت پیوند
تا ابد سر نَکشَد، وز سرِ پیمان نرود
آن چُنان مِهر توام در دل و جان جای گرفت
که اگر سر برود، از دل و از جان نرود
یادش جاری و مانا
ثبت دیدگاه