دریانیوز// نوروز، این آیین باستانی و خجسته، بار دیگر از راه رسیده است تا در تقویم زندگی ما، صفحه‌ای نو بگشاید. سال ۱۴۰۴ اما تنها یک آغاز ساده نیست؛ طلوعی است از پس شب‌های بلند و روزهای دشوار، هنگامه‌ای که زمین و زمان دست در دست هم می‌دهند تا به ما یادآور شوند که پس از هر زمستان، بهاری در انتظار است. سالی که گذشت، برای ایران و ایرانیان، آمیزه‌ای از آزمون‌ها و تاب‌آوری بود؛ روزهایی که گاه طعم تلخ سختی‌ها بر کام‌مان نشست و گاه با همدلی و ایستادگی، طعم شیرین مقاومت را چشیدیم.
اکنون اما، در آستانه این بهار نو، می‌توانیم سر از سایه‌ها برآوریم و به افق‌هایی روشن‌تر چشم بدوزیم.نوروز همواره برای ما ایرانیان بیش از یک تغییر فصل بوده است؛ نمادی است از تحول، باززایی و پیوند دوباره با زندگی. در سالی که پشت سر گذاشتیم، از بحران‌های اقتصادی گرفته تا ناملایمات اجتماعی، هر کدام به‌نوعی ما را به سنجش اراده و ایمان‌مان فراخواندند. اما تاریخ این سرزمین گواه است که ما مردمانی نیستیم که در برابر طوفان‌ها سر خم کنیم.
ما، چون سرو، در باد ایستاده‌ایم و چون رود، از سنگ‌ها راهی به سوی دریا یافته‌ایم. سال ۱۴۰۴، فرصتی است تا از این ایستادگی، پلی به سوی امید بسازیم و با دستانی پرمهر، آینده‌ای را رقم بزنیم که شایسته این خاک کهن باشد.بهار امسال، که با شب‌های قدر رمضان هم‌زمان شده، معنایی دوچندان یافته است. این تقارن فرخنده، دعوتی است به تأمل و تحول؛ هم در طبیعت که از خواب زمستانی برمی‌خیزد و هم در دل‌هایی که به مدد دعا و مناجات، زنگار از روح می‌زدایند.
نوروز رمضانی ما، بهاری است در بهار؛ بهاری که نه‌تنها زمین را به سبزه و شکوفه می‌آراید، بلکه جان‌ها را به نور معرفت و امید روشن می‌کند. این ایام نیکو، که با طلب احسن‌الحال و تحویل اوقات همراه است، ما را به بازنگری در خویش و بازسازی پیوندهای گسسته فرا می‌خواند.اما امید، تنها یک واژه نیست؛ عملی است که باید آن را زیست. سال ۱۴۰۴ می‌تواند نقطه عزیمتی باشد برای آنکه کینه‌ها را به کناری نهیم، دست‌ها را به دوستی دراز کنیم و با نگاهی نو به فردا، از نو آغاز کنیم.
سال گذشته، هرچند دشوار، درس‌هایی گران‌بها به ما آموخت: اینکه در تنگناها، همبستگی است که ما را سرپا نگه می‌دارد و در تاریکی، چراغی که خود برمی‌افروزیم، راه را نشان‌مان می‌دهد. اینک، در این بهار نو، می‌توانیم این درس‌ها را به کار بندیم و با عزمی راسخ، طلوعی را رقم بزنیم که نه‌تنها برای خودمان، بلکه برای نسل‌های بعد نیز مایه مباهات باشد.نوروز، این میراث جاودانه نیاکان‌مان، به ما می‌آموزد که زندگی، چرخه‌ای از پایان‌ها و آغاز‌هاست.
روزهای سخت، چون زمستانی سرد، گذرا هستند و بهار، با تمام شکوهش، از پس آن سر برمی‌آورد. سال ۱۴۰۴، دعوتی است به شادمانی، به بازآفرینی خویش و به ایمانی دوباره به اینکه فردا می‌تواند بهتر باشد. پس بیایید در این سال نو، با دلی پرامید و دستی گشاده، به استقبال بهاری برویم که نویدبخش روزهایی روشن‌تر است. نوروزتان مبارک، ایران‌مان سربلند و دل‌های‌مان لبریز از طلوع امید باد!
ثبت دیدگاه