مراقب روح و روان فرزندانمان باشید

دریانیوز// کارشناسان کودکانی که در خیابان دیده می‌شوند را در ۴ گروه طبقه بندی می‌کنند. گروه اول کودکان فقیری هستند که شب‌ها به خانه‌شان برمی‌گردند. احتمالا به مدرسه می‌روند و بزهکار نیستند. گروه دوم نسبتا مستقل‌ هستند و پیوندهای آن‌ها با خانه در شرف از هم گسستن است. حضور آن‌ها در مدرسه هم کم‌کم خاتمه پیدا می‌کند. در ادامه هم بزهکاری آن‌ها شروع می‌شود.گروه سوم کودکان خانواده‌های خیابانی هستند که به همراه خانواده خود در خیابان زندگی و کار می‌کنند. وضعیت آن‌ها با فقر گره خورده است و گروه چهارم نیز تماس خود را با خانواده قطع کرده‌اند و تمام وقت خود را در خیابان می‌گذرانند و کودکان خیابانی «واقعی» هستند. البته سازمان ملل این معضل را در قالب کودک کار، پسر یا دختری است که خیابان، خانه و محلّ زندگی او شده و تحت حمایت و نظارت کافی بزرگسالان مسئول قرار ندارد، تعریف کرده است.

آمار کودکان کار و خیابانی در استان‌های مختلف با توجه به جغرافیا و تفاوت‌های فرهنگی در استان‌ها متغیر است. در استان هرمزگان به خصوص شهر بندرعباس کودکان کار به طور چشمگیری درحال افزایش هستند ؛به طوری که سر هر چهارراهی که چراغ قرمز می شود با هجوم تعداد زیادی از کودکان کارمواجه می شوید که تقاضای پاک کردن شیشه خودروی شما را دارند یا در حال فروش گل هستند . زمانی که به مراکز تجاری ویا مطب پزشکان مراجعه می کنید در هر چند قدم کودکی را می بینید که با یک ترازو جلوی خود نشسته و تقاضای وزن کردن شما را دارد و جدیدا کودکی را می بینید که ترازوی شکسته ای در جلوی خود دارد و اذعان می کند که با این ترارزو نمی تواند به خانه برگردد تا شاید دل شما به رحم بیاید و هزینه کل ترازو را پرداخت کنید ؛ خوب که به این کودکان نگاه می کنید به ندرت در آن کودک بومی یا ایرانی می بینید به اذعان مسئولین هرمزگان بیشتر این کودکان از اتباع بیگانه و فاقد مدارک معتبر اقامتی هستند ؛ به دلیل اینکه بندرعباس پایتخت اقتصادی است معمولا این کودکان از درآمد بالایی برخوردار هستند و روز به روز به تعداد آنها افزوده و باعث ایجاد مزاحمت برای شهروندان و نازیبا شدن شهر می شوند.

فراوانی این کودکان علاوه بر آسیب های اجتماعی که خود آنها را تهدید می کند که بیشتر شامل کودک آزاری ، سوء تغذیه ، محرومیت از تحصیل و سوء استفاده جنسی است ، باعث آسیب دیدن روح و روان کودکان ما با دیدن این صحنه ها می شود؛ فرزند ما با مواجه با این آسیب اجتماعی هزاران سوال در ذهنش تداعی می شود که چرا این کودکان با این وضعیت کار می کنند؟ یا به گدایی مشغول هستند؛ والدینشان کجا هستند ؟ ممکن است من هم روزی به این وضعیت دچار شوم ؟و هزاران سوالی که در ذهن کودک به وجود می آید. جوابگوی این اضطراب و استرسی که در آن لحظه کودک ما با دیدن کودکان کار و متکدیان می گیرد و دچار آسیب روحی و روانی می شود چه کسی است؟ آیا زمان آن نرسیده که مسئولین استان با توجه به این که بندرعباس شهر دوستدار کودک و حامی کودکان است فکری در مورد این معضل اجتماعی که کوچک هم نیست بکند؟

خبر امیدوار کننده ای چند روز پیش منتشر شد که در آن وزیر دادگستری امین حسین رحیمی گفته بود با اشاره به اصلاح آیین‌نامه قانون حمایت از کودکان بی سرپرست و بد سرپرست کودکان کار و خیابان را می‌توان غربالگری کرد و مطابق اصلاح اخیر آیین ‌نامه، امکان فرزندخواندگی موقت این کودکان وجود دارد. به محض اینکه کودک بدسرپرست و بی سرپرستی با دستور دادستان در اختیار سازمان بهزیستی کشور قرار گرفت، بهزیستی می‌تواند کودک را به خانواده‌هایی که مایلند کودک را به طور موقت نگهداری کنند، تحویل دهد و بعد نظارت و کمک و مددکاری کند تا کودک رشد کند.امید است حمایت از کودکان کار، بی سرپرست و بد سرپرست با توجه به این خبر بیشتر شود تا دیگر شاهد هیچ کودک کاری در ایران به خصوص بندرعباس نباشیم که علاوه بر آسیب دیدن خود کودکان کار شاهد آسیب دیدن روح و روان فرزندانمان خواهیم بود .