دریانیوز//در حالی در یکی دو دهه اخیر بحث مدیران پروازی در هرمزگان، همواره مطرح بوده که در سال های اخیر این روند روند کاهشی یافته است، اما تعداد انگشت شماری از مدیران دستگاه های اجرایی و بخصوص صنایع هنوز پروازی هستند و بین بندرعباس و پایتخت و… در پرواز هستند.
مدیری که حاضر نیست خانواده اش را به استان بیاورد و تمرکزی بر امورات و مسئولیتی که به وی سپرده شده است را ندارد، چه ضرورتی دارد که در استان مدیرباشد و حق مدیریت و ماموریت و… دریافت کند وحتی حاضر نباشد تمام وقت در استان باشد.
از طرفی دیگر مدیران غیربومی دستگاه ها و به ویژه صنایع همواره تلاش کرده اند که نیروی مورد نیازشان را از شهرها و روستاهای خودشان به هرمزگان بیاورند و نتیجه اش این شده که دهها هزار نفر نیروی انسانی در سطوح مختلف در صنایع استان و ادارات و سازمان‌ها از سایر استان و فقط برای شغل به استان مهاجرت کرده اند وبرخی هم در اولین فرصت، انتقالی گرفته اند و به استان خودشان برگشتند و بیشترشان در استان مانده اند و بدلیل درآمد بالای شان، خانه های اجاره ای با قیمت بالا را هم اجاره می کنند که این موضوع هم در افزایش قیمت مسکن و اجاره در بندرعباس بی تاثیر نبوده است.
در حالیکه انتظار می رفت در این سال ها مدیران صنایع حداقل مجتمع های مسکونی را برای پرسنل و کارگران شان احداث می کردند که متاسفانه این اتفاق نیفتاد و بر بازار مسکن بندرعباس هم فشار زیادی وارد شد و بومیان و اقشار متوسط و محروم توان اجاره هم ندارند وبه خانه های اشتراکی ومهاجرت به روستاها و… رضایت داده اند.همچنین بومیان استان هم بیکارند و بیشترشان در مشاغل کاذب غرق شده اند و گاهی جان می دهند.
مدیران بایستی در استان ساکن باشند وخانواده شان هم همراهشان باشند واز طرفی دیگر مشکلات کارکنان شان و اثرات عدم بکارگیری نیروهای بومی استان را نیز مورد توجه قرار دهند. مدیری که نیمی از هفته را در استان حضور ندارد، بطور حتم نخواهد توانست امورات و وظایفش را بخوبی انجام دهند. نمایندگان مجلس بایستی نسبت به مدیران پروازی، عدم اشتغال بومیان در صنایع ودستگاه های اجرایی، ساخته نشدن مسکن برای کارگران و کارکنان صنایع و ادارات و… بی تفاوت نباشند تا بلکه گره مشکلات استان یکی پس از دیگری باز شود.
نباید هرمزگان فقط قطب اقتصاد و پایتخت تجارت کشور را یدک بکشد و بومیان سهمی از این اقتصاد نداشته باشند و در فقر و فلاکت و گرانی و بیکاری صدرنشین استان های کشور باشیم و حتی برخی از مدیران همچنان پروازی باشند که مدیر یکی از صنایعی که در دهه ۹۰ با بحران مواجه شد و با ایستادگی یکی از نمایندگان استان، نیروهای بومی اش اخراج نشدند و….، مدیر فعلی آن پروازی است و بایستی نمایندگان پیگیری نمایند مدیری سکاندار این صنعت باشد که بال های پروازش را بتواند قیچی کند و خانواده اش را به استان بیاورد و از پروازی به مقیم تبدیل شود.
ثبت دیدگاه