قسمت اول
دریانیوز// از اواخر دهه هفتاد بود که پیشوند زیبا و دهان پرکن کنار نام باشگاه های بزرگ کشور نقش بست که بعدها در تمام کشور در سردرب باشگاه ها نقش آن برجسته شد (باشگاه فرهنگی ورزشی) وقتی نام فرهنگ کنار اسم یک باشگاه می آید نا خود آگاه ذهن مان به سوی کارهای بسیار خوب و آموزش هایی می رود که می تواند در کنار فوتبال وبا استفاده از این معجون پرطرفدار به نسل نوجوان و جوان داد.
اما متاسفانه همه این طرح ها مدت هاست که در حد رویا باقی مانده و به جرات می توان گفت باشگاه ها در عرصه فرهنگی نه تنها تاکنون کاری نکرده اند بلکه فضای حاکم بر ورزشگاه ها و سالن ها حکایت از عقبگردی اساسی در عرصه اخلاق ورزش ایران دارد.اگر هم شعارهای آن چنانی و ناسزا های چاله میدانی کم شده، البته اگر کم شده باشد؛ بیشتر به دلیل ترس ازعقوبت کار بود.
سد سازی مقابل حرف های رکیک
حال نگاهی بیندازیم به ورزشگاه خلیج فارس که اکثر مسابقات لیگ یک ودو فوتبال باشگاه های کشور به میزیانی ورزشگاه خلیج فارس و مسابقات لیگ برتر فوتسال در سالن فجر برگزار می گردد و تماشاگران زیادی به این ورزشگاه و سالن فجر برای تماشای بازی ها می آیند. بدون شک یکی از بزرگ ترین معضلات فرهنگی ورزشگاه های ما حرف های رکیک تماشاگران است. در این رابطه باشگاه های شهرداری ، فولاد و پالایش نفت امسال با یک برنامه منسجم وبا مدیریت کردن هواداران توسط لیدر ها تعداد افرادی که بالفاظی خودشان فضای ورزشگاه را آلوده می کردند، به مراتب کمتر از کل تماشاگران می باشد و اگر لیدرها ببینند تماشاگری توهین و ناسزایی از آنان سر می زند بلافاصله از این کار ناپسند جلوگیری به عمل خواهند آورد.
جای خالی اقدامات موثر
جدا از بحث ناسزا و حرف رکیک جای یک سری کارهای دیگر فرهنگی هم در عرصه ورزش استان و کشور به ویژه فوتبال و فوتسال خالی است.هنوز ندیده ایم که باشگاه های شهرداری، فولاد و پالایش نفت بندرعباس دست به دست هم بدهند و طرفدارانشان را ترغیب به کمک به کودکان سرطانی و یا کمک به بی سرپرستان و مستمندان کنند و یا اخیرا در مقابل حملات بی رحمانه صهیونیست ها که خانه وکاشانه اهالی غزه، فلسطین و لبنان را باخاک یکسان کرده اند با یک برنامه و مشارکت جمعی با جمع آوری کمک های مالی به یاری آنان بشتابند.البته انصافا این مساله را هم نبایداز اذهان دور نگاه داشت که طیف بسیار وسیعی از فوتبالیست ها و مربیان ما درکارهای خیر دست دارند و واقعا در جمع فوتبالی ها، خیر کم نداریم اما نکته این جاست که اغلب این امور به صورت فردی یا حداکثر در حد یک باشگاه صورت می گیرد و اتحادی درمیان باشگاه ها وجود ندارد.
حال آن که اگر کار به شکل گروهی صورت بگیرد بدون شک بازتاب رسانه ای آن بسیار زیادتر خواهد شد و کار به مرتب زیباتر از آب در می آید.در همین مدت شاهد بودیم که مردانی از خطه ورزش کارهای خیر ارزشمندی در رابطه با فلسطین و لبنان انجام دادندو حاضر نبودند اسم شان در جایی درج شود.اما تصور کنید اگر این امور به صورت جمعی انجام می شد و باشگاه ها با استفاده از ظرفیت بسیار خوبی که دارند باهم متحد می شدند، کارشان بازتاب بیشتری پیدا می کرد و مردم به مراتب بیشتر در جریان خوب فوتبالی هاقرار می گرفتند. با این کار هر زمان که نام فوتبالیست هابه میان می آمد،کار خیر خواهانه و عام المنفعه آن هانیز در ذهن جامعه نقش می بست.حرکاتی که که می دانیم انجام می شود و اتفاقا زیاد هم انجام می شود اما چون به درستی هدایت نمی شود، بازتاب رسانه ای آن کمتر از حدی است که تصورش را داریم.
ادامه دارد…
ثبت دیدگاه