دریانیوز// آموزش به عنوان یکی از ارکان اصلی توسعه اجتماعی و اقتصادی هر جامعه، نقش بسزایی در بهبود کیفیت زندگی افراد و کاهش نابرابریها دارد. با این حال، در استان هرمزگان، غفلت از محرومان در آموزشهای رسمی و فنی و حرفهای به وضوح مشهود است. این غفلت نه تنها به افزایش بیکاری و آسیبهای اجتماعی منجر شده، بلکه آینده بسیاری از جوانان و خانوادهها را تحت تأثیر قرار داده است.
در این یادداشت به بررسی وضعیت آموزش در هرمزگان، کمبود معلم و مدارس و چالشهای موجود در حوزه آموزشهای رسمی و فنی و حرفهای خواهیم پرداخت.استان هرمزگان با چالشهای متعددی در حوزه آموزش مواجه است. بر اساس آمارها، این استان با کمبود ۲۵۰۰ معلم و ۳۰۰ مدرسه مواجه است.
همچنین، بیش از ۳۰۰ مدرسه در این استان فرسوده و ناایمن هستند( البته به تازگی اعلام شده سال آینده ساخت و بازسازی ۲۰۰مدرسه در استان آغاز می شود). این وضعیت به ویژه در مناطق محروم، روستاها و مناطق حاشیهای بیشتر مشهود است. در این مناطق، دانشآموزان به دلیل کمبود فضای آموزشی و تجهیزات مناسب، از آموزشهای با کیفیت محروم هستند.
مدارس شبانهروزی نیز به دلیل کمبود امکانات و منابع، نتوانستهاند به خوبی به نیازهای آموزشی دانشآموزان پاسخ دهند.علیرغم کمبود معلم و فضای آموزشی در استان، بیش از ۱۳ هزار دانشآموز اتباع در استان هرمزگان از فضای آموزشی موجود استفاده میکنند. این موضوع فشار بیشتری به سیستم آموزشی وارد میکند و باعث کاهش کیفیت آموزش میشود.
در چنین شرایطی، دانشآموزان محروم به ویژه در مناطق حاشیهای و روستایی، بیشتر از سایرین متأثر میشوند. این کمبودها نه تنها بر روی کیفیت آموزش تأثیر میگذارد، بلکه میتواند به ترک تحصیل و کاهش انگیزه دانشآموزان منجر شود.
چالشهای آموزش فنی و حرفهای
در حوزه آموزشهای فنی و حرفهای، محرومان جامعه نیز از آموزشهای عادلانه بهرهمند نیستند. به بهانه کمبود مربی و نیروی انسانی مجرب، مراکز و کارگاههای فنی و حرفهای دولتی در این سالها واگذار شدهاند و این موضوع باعث شده است که محرومان در محلات و روستاها نتوانند به راحتی از آموزشهای مهارتی دولتی بهرهمند شوند. این کمبود آموزشهای فنی و حرفهای به افزایش بیکاری در استان منجر شده و هرمزگان را به یکی از استانهای با بالاترین میزان بیکاری در کشور تبدیل کرده است.
تأثیر بیکاری بر آسیبهای اجتماعی
بیکاری یکی از عوامل اصلی بروز آسیبهای اجتماعی است. در استان هرمزگان، با افزایش بیکاری، آسیبهای اجتماعی نظیر اعتیاد،اختلافات خانوادگی ، طلاق و جدایی نیز رو به افزایش است. اگر میزان مهارتآموزی قشر محروم جامعه افزایش یابد، میتوان انتظار داشت که میزان اشتغال نیز افزایش یابد و در نتیجه، آسیبهای اجتماعی کاهش یابد.
اما در حال حاضر، محرومان جامعه که توان پرداخت هزینههای کلاسهای فنی و حرفهای به صورت آزاد را ندارند، آینده روشنی را برای خود متصور نیستند.بسیاری از دانشآموزان به دلیل عدم دسترسی به آموزشهای فنی و حرفهای و همچنین عدم توانایی در پرداخت هزینههای کلاسهای فوق برنامه و تست کنکور، ترک تحصیل میکنند یا از تحصیل باز میمانند. این موضوع نه تنها به بیکاری آنها منجر میشود، بلکه میتواند به مشاغل کاذب و رفتارهای پرخطر نیز دامن بزند. در چنین شرایطی، آینده جوانان و خانوادهها به شدت تحت تأثیر قرار میگیرد و این چرخه معیوب ادامه مییابد.
برای کاهش بیکاری و آسیبهای اجتماعی در هرمزگان، ضروری است که به آموزشهای فنی و حرفهای توجه بیشتری شود. ایجاد مراکز آموزشی در مناطق محروم و روستاها میتواند به عنوان یک راهکار مؤثر در این زمینه مطرح شود. این مراکز باید به گونهای طراحی شوند که به نیازهای جامعه محلی پاسخ دهند و افراد را برای ورود به بازار کار آماده کنند.برای تحقق این هدف، باید خانوادهها و جوانان را به مهارتآموزی ترغیب کرد. برگزاری کارگاهها و دورههای آموزشی در محلات و روستاها میتواند به افزایش آگاهی و مشارکت جوانان در آموزشهای فنی و حرفهای کمک کند.
همچنین، باید به ایجاد فرصتهای شغلی مناسب و فراهم کردن امکانات آموزشی توجه ویژهای شود.تاکید می شود غفلت از محرومان در آموزشهای رسمی و فنی و حرفهای در هرمزگان، چالشهای جدی در حوزه آموزش و اشتغال ایجاد کرده است. برای بهبود وضعیت آموزشی و کاهش بیکاری و آسیبهای اجتماعی، لازم است که مسئولان و نهادهای مربوطه به ایجاد مراکز آموزشی و تشویق جوانان به مهارتآموزی توجه ویژهای داشته باشند. با این اقدامات، میتوان به آیندهای بهتر برای جوانان و خانوادهها در استان هرمزگان امیدوار بود و از بروز بحرانهای اجتماعی جلوگیری کرد.
ثبت دیدگاه