دریانیوز// بندرعباس این شهر ساحلی که یکی از معدود بنادری است که مسیر خطی ساحلی طولانی دارد.این بندر از نظر سوق الجیشی و موقعیت جغرافیایی در نقطه ای قرار گرفته است که یکی از پر درآمدترین نقاط کشور محسوب می شود؛به گونه ای که از آن به عنوان پایتخت اقتصادی ایران نام برده می شود.اما متأسفانه در بسیاری از موضوعات همچنان محروم مانده است.این شهر زیبا که از جنوب به خلیج فارس متصل می شود و از شمال نیز با رشته کوه های زاگرس محصور شده است؛مردمانی نجیب و دریا دل دارد.
شهر بندرعباس در فصول پاییز و زمستان مقصد گردشگری بسیاری از هموطنان مان می باشد.یکی از بزرگترین و مهم ترین نقاط قوت این شهر سواحل آن است.سواحلی شهری با طراحی سایت پلان ها و المان های مختلف شهری مناسب و غیر مناسب.اواخر سال پیش بود که در محدوده ای از ساحل منطقه ۴ شهری تاب هایی برای بازی نصب شد.برای اولین بار تابی رو به ساحل و یا خیابان نصب شده است و انصافاً باید گفت این ایده خلاق به فکر هرکسی که رسیده است؛ بسیار شایسته قدردانی و سپاسگزاری است.
تاب شکسته ، تعمیر و باز سازی نشده است
تاب هایی که با المان های ابر که در شب نور رنگی دارند تزئین شده و شاید مفهوم این طرح از نظر طراح همان بارش بارانی از لبخند و شادی بر سر کودکانمان که سرچشمه زندگانیمان هستند؛ می باشد.سوار تاب شدن و رو به خلیج همیشه فارس به سمت آسمان بالا و پایین رفتن، چه در روشنایی آفتاب و یا در هنگام غروب و حتی در زیر نور ماه،سرشار از احساس خوب و خلق خاطره ای ماندگار و به یاد ماندنی است که البته بزرگ و کوچک هم ندارد.اما در این میان برای من یک سوال اساسی وجود دارد: در گیر و دار طراحی المان های شهری و یا حتی همین چند تاب بازی چه روندی باید طی شود؟
مثلا آیا شهردار منطقه، نقطه ای را مشخص می کند و می گوید باید در این نقطه فلان اتفاق بیفتد و یا نه مثلا یک پیمانکار خلاق و البته زرنگ،نیاز سنجی می کند، طرحی ارائه می دهد و به شهرداری مراجعه می کند و شهردار را مجاب می کندکه این طرح با این بودجه و جزئیات باید اجرا شود؟سوال بعد این است که روند واگذاری پروژه هابه پیمانکاران چگونه است؟وآیا نباید به جزئیات در طراحی و اجرا دقت شود؟
وجود این تاب ها که به مرور زمان به تعداد آنها افزوده شد خود عنصری دعوت کننده به این ساحل می باشد. چند روز پیش که دخترم را برای بازی به آنجا بردم متوجه اتفاقی ناگوار شدم،با اینکه حتی یکسال هم از راه اندازی و نصب این تاب ها نمی گذرد، شرایط خوبی ندارند.مهمترین مسأله نگران کننده در این طرح، جزئیات در طراحی می باشد و کاملا مشهود است که طراح فقط یک طرح سطحی ارائه داده است و هیچ بررسی و مهندسی قبل از اجرا روی طرح انجام نگرفته است.مسأله تعمیر و نگهداری بعد از اجرا هم که همیشه یک معضل بزرگ در مدیریت شهری این شهر بوده است؛که البته این موضوع هم به شهروندان و هم به سازمان های مدیریتی شهر مربوط می شود.اما حرف و صحبت من این است که اگر نمی توان قانون را به درستی پیاده کرد و برای اجرای پروژه های شهری برخی پیمانکاران به برخی شهرداران تحمیل می شوند، قاعدتاً می توان ناظرهای اصلح و منصفی از بین ناظرین شهرداری انتخاب کرد و کار را به آنان واگذار نمود. تا کی باید فاجعه ای اتفاق بیفتد و بعد دنبال مقصر باشیم؟!
عدم استفاده از بلبرینگ
در این پروژه که اتصالات به خوبی انتخاب و اجرا نشده است و از سایش آهن بر روی آهن زنجیرها دچار خوردگی شده اند آن هم در این هوای شرجی بندرعباس و در نقطه ای نزدیک ساحل که بر اساس آنچه که در کتاب علوم کلاس چهارم ابتدایی خوانده ایم خود یکی از دلایل اصلی خوردگی آهن می باشد، پس نیازمند نگه داری و مراقبت های ویژه ای خواهد بود.
همین روزهاست که باید منتظر فاجعه ای غم بار باشیم زمانی که مادری فرزند خود را در آغوش گرفته و رو به ساحل به سمت آسمان بی کران آبی تاب می خورد و همچنان که بادی از ساحل می وزد و صورت مادر و فرزند را نوازش می کند و در حالیکه مادر آوازی آرام در گوش دلبند خود زمزمه می کند و به خیال خود حسی خوب و خاطره ای شیرین در ذهنشان حک می کنند، همان هنگام است که زنجیر خورده شده ناگهان جدا شده و تراژدی غم انگیزی با خود به همراه می آورد و چه صحنه ی دردناکی در خاطره جمعی باقی می ماند.دردی عمیق از این همه بی کفایتی ها و بی مسئولیتی ها که مدت هاست اثرات آن را با چشم خود دیده ایم و با تار و پودمان حس کرده ایم، و یادآور اتفاقات مشابهی است که چند سال اخیر تجربه کرده ایم، همان ماجرایی که در عدم نظارت در کیفیت ساخت در ساختمان متروپل آبادان رخ داد.خلا مدیریت پروژه و برنامه ریزی های آن در بسیاری از پروژه های شهرداری به چشم می خورد پروژه هایی که از ابتدا درست شروع نشده اند و یا همچنان بعد از گذشت سالها تکمیل نشده و پایان کار نگرفته حتی اگر به بهره برداری هم رسیده باشد، پروژه هایی که اعتبار شهر برای برپایی آنها هزینه می شود و چون باتلاقی فقط این بودجه ها را می بلعند و دردسرهای بعد را با خود به همراه می آورند، همچون بازار ماهی فروشان بندرعباس که حتما در گزارش های بعدی به طور مفصل به بررسی ابعاد این بنا خواهیم پرداخت واما ما با این قلم به هیچ عنوان به دنبال نقد واعتراض یک طرفه نیستم و راهکارهایی نیز برای نجات شهر و پروژه های اینچنینی داریم:
بست ها از بین رفته و تعمیر نشده است
۱- جرئیات بسیار مهم است و باید به گونه ای برنامه ریزی شود که جزئیات فنی پروژه ها قبل از اجرا به تأئید کارشناسان شهرداری برسد.۲- مواد مصرفی جنس و کیفیت هم از اصولی است که در ماندگاری پروژه ها بسیار حائز اهمیت است و باید اقلیم و شرایط جوی نیز مورد توجه طراحان قرار گیرد.۳- جدول زمانبندی تعمیر و نگه داری برای پروژه ها تعریف شود،به عنوان مثال زمانی که ماشینی نو از کارخانه خریداری می کنم در دفترچه راهنما مشخص کرده است که در فلان تاریخ فلان قطعه باید تعویض یا بازبینی شود.
پس در پروژه های اینچنینی نیز باید از قبل زمان تعویض اتصالات و یا رنگ آمیزی مجدد مشخص شود.شاید بهتر باشد برای تعمیر و نگه داری مبلمان شهری با شرکت های خدماتی قراردادهایی منعقد شود و آن شرکت ها طبق مطالعات و بررسی ها برنامه ریزی جهت تعمیر ورنگ آمیزی مبلمان ارائه دهند واجرا نمایند که در اینصورت نفعش برای شهروندان خواهد بود و اینگونه می شود که شهروندان احساس رضایت وتعلق خاطر پیدا می کنند و در پی آن احساس مسئولیت نیز رنگ می گیرد. ما مردم این شهر از این پروژه های ناتمام نابسامان و بی کیفیت خسته ایم، چهره شهر زشت می شود، آقایان مدیرو مسئول فراموش نکنید که ما شایسته بهترین ها هستیم.حال سوال می پرسم که آیا شهرداری ها برنامه هایی برای نگه داری و باز بینی پروژه ها دارند یا خیر؟یا شاید هم منتظر هستند با اولین زنگ خطر صورت مسئله را پاک کنند و این تاب ها را جمع کنند و دیگر هیچ.
ثبت دیدگاه