دریانیوز// بندرعباس، این شهر بندری استراتژیک و دروازه اقتصادی ایران به آب‌های گرم خلیج فارس، چهره دیگری دارد که کمتر در رسانه‌ها و گزارش‌های رسمی بازتاب می‌یابد.
چهره‌ای زخم‌خورده از فقر، محرومیت و بی‌عدالتی فضایی. بر اساس آمارهای رسمی، ۴۳ درصد از مساحت بندرعباس را بافت‌های فرسوده تشکیل می‌دهد که محل زندگی هزاران خانواده محروم است . محلاتی مانند آیت‌الله غفاری، چاهستانی‌ها، اسلام‌آباد، کمربندی، طلابند و نخل ناخدا، بهشت زهرا، پل خواجو، تپه ا… اکبر، ششصددستگاه، نخل پیرمرد، صحنه‌های هولناکی از زندگی در حاشیه را به نمایش می‌گذارند؛ صحنه‌هایی که گویی از یک فیلم سیاه‌آمریکایی درباره فقر شهری اقتباس شده‌اند، اما اینجا واقعیت محض است.
فاجعه مسکن؛ از سقف‌های فرو ریخته تا زندگی ۲۷ نفر در دو اتاق
سقف خانه‌ای در محله آیت‌الله غفاری در زمستان فرو ریخت و یک خانواده با کودک بیمار را محکوم به زندگی در چادر کرد. چند روز قبل مدیرکل بهزیستی مطلع شد و گفت برای تعمیر سقف این منزل کمک می کنند. این تنها یکی از صدها نمونه‌ای است که هر روز در سکوت خبری رخ می‌دهد. امیرمهدی میرانی، مدیرعامل موسسه پهلوانان مسیر زندگی، از شناسایی ۳۵ خانه با شرایط بحرانی در همین محله خبر می‌دهد که هر لحظه احتمال فرو ریزش دارند.
اما فاجعه وقتی عمیق‌تر می‌شود که به خانه‌ای در پشت دیوار بهزیستی بندرعباس قدم می‌گذاریم؛ جایی که ۲۷ نفر در یک خانه با دو اتاق کوچک و یک آشپزخانه زندگی می‌کنند. پدری با مشکلات معده، قلب و دیابت، مادری بیمار، فرزندانی که برخی یتیم هستند و نوه‌هایی که آینده‌ای جز تکرار این چرخه فقر ندارند. یکی از پسران خانواده که با معدل ۱۸.۷۳ دیپلم گرفته، به دلیل فقر از ادامه تحصیل بازمانده است. دختر ۹ ساله‌ای که به دلیل اختلافات حضانت، از مدرسه رفتن محروم شده است. اینجا اشک هم ماتم می‌گیرد.
کوچه‌های مرگ؛ از فاضلاب‌های روان تا پاتوق‌های مواد مخدر
تصویر کودکان در حال بازی در کنار فاضلاب‌های روان، صحنه‌ای عادی در محلاتی مانند آیت‌الله غفاری است. فاضلاب‌هایی که منبع بیماری‌های پوستی، گوارشی و تنفسی هستند و حتی به خورهای شهر و دریا راه یافته‌اند . بوی تعفن این فاضلاب‌ها نه‌تنها زندگی را برای ساکنان جهنم کرده، بلکه به زیبایی شهر بندری نیز خدشه وارد کرده است.
معابر تنگ و تاریک؛ پاتوق معتادان
کوچه‌های تنگ و تاریک این محلات به پاتوق معتادان تبدیل شده‌اند. دانش‌آموزان هر روز شاهد صحنه‌های مصرف مواد و مشروبات الکلی هستند. حجت‌الاسلام غلامعباس یاراللهی، مسئول قرارگاه مردمی تحول اجتماعی شهید اسداللهی، از ۱۳ محله آسیب‌پذیر نام می‌برد که نیازمند برنامه‌ریزی در حوزه‌های اخلاقی، تربیتی و امنیتی هستند.
صنایعی که مسئولیت اجتماعی خود را فراموش کرده‌اند
بندرعباس میزبان صنایع بزرگ و شرکت‌های عظیمی مانند بندر شهید رجایی است. اما آیا این صنایع به اندازه‌ای که از منابع این شهر بهره‌برداری می‌کنند، به آن بازمی‌گردانند؟
نقش گروه‌های جهادی و مردمی
در این میان، گروه‌های جهادی مانند «مسیر بهشت» به میدان آمده‌اند. آنها با کمترین امکانات به بازسازی خانه‌های فرسوده می‌پردازند اما نیازمند حمایت‌های تجهیزاتی و مالی هستند. میرانی از شهرداری درخواست کرده است تا املاک موجود در محله(مربوط به شهرداری) را در اختیار این گروه‌ها قرار دهد تا بتوانند پاتوق‌های سالمی برای نوجوانان ایجاد کنند.
راه‌حل‌ها و درخواست‌ها از سفر ریاست جمهوری؛ بسته‌های پیشنهادی برای نجات بندرعباس
۱٫ تدوین برنامه فوری نوسازی: با اولویت‌دهی به ۳۵ خانه بحرانی شناسایی‌شده در محله آیت‌الله غفاری.
۲٫ توسعه مشارکت صنایع: الزام صنایع مستقر در بندرعباس به اختصاص درصدی از درآمد خود به نوسازی بافت‌های فرسوده.
۳٫ تقویت گروه‌های جهادی: حمایت لجستیکی و مالی از گروه‌های مردمی فعال در محلات
۴٫بازگشایی فوری معابر
۵٫ تکمیل شبکه فاضلاب
انتظارات از سفر ریاست جمهوری
با توجه به سفر قریب‌الوقوع رئیس‌جمهور و ۱۱ وزیر به هرمزگان، انتظار می‌رود:
– بازدید میدانی از محلات بحرانی مانند آیت‌الله غفاری چاهستانی‌ها، درخت سبز،شیراول،بهشت زهرا، پل خواجو، تپه ا…اکبر، دوهزار و…
– جلسه با فعالان اجتماعی و شنیدن مستقیم دردودل ساکنان.
– تصویب بسته ویژه نوسازی با تخصیص بودجه مشخص و زمان‌بندی اجرایی.
– واگذاری پروژه‌ها به گروه‌های جهادی با نظارت سازمان‌های مردم‌نهاد
فریاد ساکنان فراموش‌شده بندرعباس
بندرعباس امروز صحنه یک تراژدی انسانی است. تراژدی‌ای که قهرمانان آن کودکان بی‌گناهی هستند که در کنار فاضلاب‌های روان بازی می‌کنند، زنان و مردانی که در خانه‌های نمور و در حال ریزش زندگی می‌کنند و جوانانی که به دلیل فقر از تحصیل بازمانده‌اند. این گزارش تنها گوشه‌ای از این فاجعه را روایت کرد. آیا کسی صدای این مردم را می‌شنود؟
ثبت دیدگاه