دریانیوز// با تحولات مدرن شهری به دلیل گسترش موج شهرنشینی در دنیا وسرعت گسترش شهرها، گویی کودکان در برنامه ریزی های شهری نادیده گرفته شده اند به طوریکه امروزه لزوم توجه به آنها در شهرها بیش از پیش احساس می‌شود. شهر یک واقعیت زنده و پویا است که نباید خود را بر کودک تحمیل کند بلکه باید متناسب با شخصیت او شکل گیرد و رشد کند.کودکان عضوهای کلیدی جامعه به شمار می آیند و سال های کودکی و نوجوانی سال های سرنوشت ساز زندگی محسوب می‌شوند. از منظر جامعه شناسان و روانشناسان در کودکی بعد روحی و روانی شکل می گیرد و روزهای طلایی و رویایی کودکی اگر به درستی سپری شوند با خود ارمغانی از جنس اعتماد بنفس، شور و شعف و نشاط به همراه خواهد داشت.
بسیاری از بیماری‌ها و اختلالات روانی که بسیاری از افراد جامعه با جایگاه های متفاوت و در سنین مختلف با آن ها روبه‌رو هستند، همه و همه ریشه در کودکی دارد. سبک و روش زندگی در کودکی آنچنان دارای اهمیت است که زمینه سازی برای رشد و تعالی فکری، فرهنگی وتربیتی و حتی تحلیل و بررسی نحوه ارتباط کودکان با مسائل مختلفی از جمله فرهنگی، اجتماعی و … در جامعه بسیار مورد توجه جامعه شناسان قرار گرفته و از نظر شهروندی و حقوق شهروندی قابل احترام و البته طراحی است.از این رو در سال ۱۹۸۹ میلادی نمایندگان شماری از کشورهای جهان در مجمع عمومی سازمان ملل متحد، پیمان “حقوق کودک” را تایید و امضا کردند، آنها متعهد شدند برای تصویب و اجرای مفاد پیمان در کشورهای خود تلاش لازم را به عمل آورند. این عهدنامه به نام “کنوانسیون حقوق کودک” شناخته می‌شود.
بر اساس این کنوانسیون؛حکومت‌ها حق کودک را برای داشتن بازی، سرگرمی، وقت آسایش و استراحت به رسمیت می‌شناسند و کودک می‌تواند به‌طور فعال و آزادانه در امور فرهنگی و هنری در خور سنی خود، شرکت کند و حکومت‌ها به حق کودک برای فعالیت‌های هنری و فرهنگی توجه دارند و با اقدامات خود، آن را پشتیبانی می‌کنند و امکانات مناسب را برای انجام فعالیت‌های فرهنگی- هنری و همچنین اوقات فراغت و سرگرمی کودک فراهم می‌کنند. بنابراین اصطلاحی به نام شهر دوستدار کودک به وجود آمد و شهرهای بزرگ و پیشرفته دنیا و حتی در بسیاری از موارد برخی شهرهای کشورهای در حال توسعه نیز تلاش کردند در لیست پایلوت شهرهای دوستدار کودک قرار بگیرند و بتوانند با ارتقای استانداردها نام خود را در لیست شهرهای دوستدار کودک ثبت نمایند. شهری که با استانداردهای نیاز کودکان در تعامل باشد، در واقع زمینه های رشد کودکان را در ابعاد مختلف جسمی، روانی، اجتماعی و معنوی آماده می کند و به کودکان امنیت، نشاط و سلامت می بخشد.
بر اساس استانداردهادر شهر دوستدار کودک بایدامکانات و ویژگی‌هایی برای زیست کودکان مهیا باشد؛ امکاناتی مانند پارک‌ها و اماکنی برای بازی کودکان با امنیت کافی، وسایل بازی متناسب با مراحل رشد کودکان، محل‌های عبور مرور امن در خیابان، مبلمان شهری مناسب، دسترسی راحت به فضاهای آموزشی رسمی و فوق‌برنامه، دسترسی به امکانات ورزشی مناسب، وجود مراکز ارائه خدمات به کودکان دارای نیازهای ویژه و توانایی‌های متفاوت از جمله موارد مهم آن است.
در شهر دوستدار کودک، نیازهای کودکان در کانون توجه قرار دارد و تلاشی در راستای توسعه، مناسب‌سازی و بسترسازی از منظر کالبدی، حقوقی، فرهنگی و اجتماعی شهر برای فعالیت کودکان انجام می شود تا آنها نیز مانند سایر شهروندان منطبق با نیازهایشان بتوانند در شهر زندگی کنند.شهر دوستدار کودک شهری است که در آن تامین خواسته‌های کودکان در اولویت قرار می‌گیرد و وضع اجتماعی، فرهنگی و معماری آن همسو با نیازهای آنهاست و حقوق کودکان در سیاست‌ها، قوانین، برنامه‌ها و بودجه منعکس می‌شود.
درواقع منظر شهری دوستدار کودک، با نگاه عینی _ذهنی به پدیده شهر، مشارکت و نقش شهروندی کودکان را مبنا قرار داده و سه راهبرد توسعه زندگی پیاده، فعالیت در فضای جمعی شهری و طبیعت‌گرایی را در راستای افزایش نقش مشارکتی کودکان پیشنهاد می‌دهد. هر یک از این راهبردها، شامل سیاست‌ها و اقداماتی است که به ایجاد حس هویت، امنیت، تعلق مکانی و لذت می‌انجامد و شهر را به سوی بستری برای برآوردن نیازهای مختلف کودک و رشد و پرورش همه جانبه او سوق می‌دهد.
ادامه دارد…
ثبت دیدگاه