شهادت، مزد پايان ماموريت آقازاده اي گمنام

دریانیوز// ‎در روزگاری که نام «آقازاده» اغلب با حاشیه‌ها و زندگی‌های تجملاتی گره خورده، آقازاده اي بعنوان فرزند وزیر اسبق بهداشت، روایتی متفاوت را رقم زد.

آقازاده قصه ما می‌توانست تعطیلات نوروز ۱۴۰۴ را مانند برخي آقا زاده هاي ژن خوب در رفاه و در ميان هياهوي خيابان هاي كشورهاي اروپايي سپری کند. اما راهی مناطق محروم هرمزگان شد تا با دستان خود، گره‌ای از مشکلات مردم محروم باز کند و كم كاري مسئولين امر در آبرساني به روستاهاي محروم و دور افتاده هرمزگان را جبران نمايد. این انتخاب نه‌تنها نشان‌دهنده روحیه‌ای متواضع و مسئولیت‌پذیر بود، بلکه الگویی شد برای بازتعریف مفهوم «آقازادگی» در جامعه‌ای که به چنین داستان‌هایی نیاز دارد.

رشاد طريقت منفرد فرزند وزير بهداشت احمدي نژاد، عضو گروه جهادی شهید پاشاپور، در نوروز ۱۴۰۴ تصمیم گرفت به جای استراحت در کنار خانواده، سختی راه را به جان بخرد و به روستاهای محروم هرمزگان سفر نمايد. این مناطق که از کمبود امکانات اولیه مانند آب، برق و خدمات درمانی رنج می‌برند، برای او و هم‌رزمانش میدان عمل بود. او در کنار دیگر جهادگران، روزها را صرف خدمت‌رسانی کرد؛ از توزیع بسته‌های معیشتی گرفته تا کمک به ساخت زیرساخت‌های اولیه برای روستاییان.

برخلاف تصوری که از فرزندان مقامات پیشین وجود دارد، رشاد نامی گمنام بود که نه به دنبال شهرت، بلکه در پی اثرگذاری واقعی قدم برمی‌داشت تا جايي كه حتي اعضاي گروه جهادي نيز نمي دانستند رشاد آقازاده اي است كه برخلاف ژن هاي خوب دروغين فرزند يكي از بهترين جراحان چشم ايران است.

آنچه داستان رشاد را متمایز می‌کند، انتخاب آگاهانه او برای دوری از تجملات بود. در حالی که برخی آقازاده‌ها تعطیلات را فرصتی برای سفرهای خارجی یا خوش‌گذرانی می‌دانند، او مسیر خدمت را برگزید. رشاد با لبخندی بر لب و روحیه‌ای خستگی‌ناپذیر، در کنار مردم محروم کار می‌کرد، گویی خود یکی از آن‌هاست. این سادگی و صداقت، او را در دل هم‌گروهی‌ها و مردمی که به آن‌ها خدمت می‌کرد، عزیز کرده بود.

اما این داستان، پایانی غم‌انگیز داشت. در ۲۰ فروردین ۱۴۰۴، رشاد در مسیر بازگشت از اردوی جهادی بود كه لاستيك ماشين مي تركد و رشاد و يكي ديگر از جهادگران بر اثر سانحه رانندگی جان خود را از دست مي دهند و ماموريت خود را با پايان زندگي شيرينشان پايان مي دهند. این حادثه نه‌تنها خانواده او، بلکه تمام کسانی که با روحیه جهادی‌اش آشنا بودند را در بهت فرو برد. رشاد با رفتنش، پیامی ماندگار برجای گذاشت.

ارزش انسان به مقام و نام خانوادگی‌اش نیست، بلکه به اثری است که در زندگی دیگران می‌گذارد. داستان رشاد طریقت منفرد، دعوتی است برای بازنگری در پیش‌داوری‌ها. او نشان داد که می‌توان فرزند یک وزير سابق بود، اما راهی متفاوت رفت. در مناطق محروم هرمزگان، جایی که شاید نام او برای بسیاری ناآشنا بود، یاد و خاطره‌اش در قلب مردمی که به آن‌ها خدمت کرد، زنده مانده است.

رشاد، آقازاده‌ای گمنام بود که نوروز را نه برای خود، بلکه برای دیگران بهاری کرد، رشاد مزد آخرين ماموريت خود را با كسب مقام شهادت به پايان رساند و نام خود را براي خاري چشم برخي آقازاده ها جاودانه ساخت. نامش جاودان و راهش پر رهرو باد