دریانیوز// در گوشه و کنار این سرزمین، مارهایی خوش خط و خال کمین کرده‌اند که با ظاهری فریبنده و وعده‌های رنگارنگ، زهر خود را در جان مردم فرو می‌برند.
این مارها، برخی در خارج از مرزها و برخی در داخل، برخی در پایتخت سیاسی ایران و برخی در پایتخت تجاری کشور، با دشمنی آشکار و پنهان، زندگی را بر مردم تنگ کرده‌اند. عملکرد ناصواب آن‌ها، نارضایتی را در میان مردمان این دیار به اوج رسانده و هرمزگان، این گوهر درخشان جنوب ایران، بیش از همه از نیش این مارها زخم خورده است.
بندرعباس؛ شهری در چنگال بحران مسکن و فراموش شده است.بندرعباس، قلب اقتصادی هرمزگان، امروز با بحرانی عمیق در حوزه مسکن دست‌وپنجه نرم می‌کند. قیمت‌های نجومی خانه و اجاره‌بها، زندگی را برای بسیاری از ساکنان این شهر غیرممکن کرده است. در این میان، نبود نظارت بر بازار مسکن، زخم را عمیق‌تر کرده و دلالان و سودجویان، بی‌محابا جولان می‌دهند.
طرح نهضت ملی مسکن، که قرار بود مرهمی بر این درد باشد، در سایه بی‌توجهی مدیران به فراموشی سپرده شده است. این غفلت، نه تنها امید مردم را به یأس بدل کرده، بلکه فاصله طبقاتی را در این شهر بندری عمیق‌تر کرده است. خانه‌های فرسوده در محلات قدیمی، یکی پس از دیگری فرو می‌ریزند و محرومان، بی‌فریادرس، زیر بار فقر و بی‌عدالتی له می‌شوند.هرمزگان، با وجود ظرفیت‌های عظیم تجاری و اقتصادی، از تبعیض‌های آشکار رنج می‌برد.
یکی از این تبعیض‌ها، عدم صدور مجوز تردد خودروهای با پلاک مناطق آزاد در سطح استان است. در حالی که سایر استان‌ها از این مزیت بهره‌مندند، هرمزگانی‌ها از حقی که قانون برایشان به رسمیت شناخته، محروم مانده‌اند. این موضوع، موجی از اعتراض را در میان مردم برانگیخته و حس بی‌عدالتی را در دل آن‌ها کاشته است.
اجرای ناقص قانون ته‌لنجی نیز نمونه دیگری از این اجحاف است. محدودیت‌های غیرمنطقی در جابجایی اقلام، وسایل منزل و دام بین شهرها و روستاهای استان، زندگی را برای مردم دشوارتر کرده و فاصله میان وعده‌های مسئولان و واقعیت را به زمین تا آسمان رسانده است. هرمزگان، با وجود منابع طبیعی و انسانی بی‌نظیر، در فقر، بیکاری و گرانی، صدرنشین کشور است.
این وضعیت، نتیجه سال‌ها بی‌تدبیری و کوتاهی مدیرانی است که به جای خدمت، نارضایتی را به ارمغان آورده‌اند. نرخ بیکاری در این استان، به‌ویژه در میان جوانان، سر به فلک کشیده و گرانی، سفره‌های مردم را روزبه‌روز کوچک‌تر کرده است. محلات و بافت‌های فرسوده، به‌ویژه در بندرعباس، در شرایطی اسفناک به سر می‌برند.
خانه‌های مخروبه، خیابان‌های ناامن و نبود امکانات اولیه، زندگی را برای ساکنان این مناطق به کابوسی تبدیل کرده است. در این میان، محرومان هیچ پناهی ندارند و صدای فریادشان به جایی نمی‌رسد.هرمزگان برای رهایی از چنگال محرومیت، به اقدامات فوری و اساسی نیاز دارد.
ساخت بیش از ۶۰۰ مدرسه، استخدام ۲۵۰۰ معلم و ۵۰۰ هزار پرستارو راه‌اندازی هزار تخت بیمارستانی، تنها بخشی از نیازهای این استان است. بدون رفع این کمبودها، هرمزگان همچنان در گرداب فقر و عقب‌ماندگی گرفتار خواهد ماند. این در حالی است که مدیران ناکارآمد، با عملکرد ضعیف خود، نه تنها گرهی از مشکلات مردم باز نکرده‌اند، بلکه با بی‌توجهی، بر عمق بحران‌ها افزوده‌اند.
موضوع دیگر اینکه دولت بر اساس قانون، موظف است ۷۰ درصد از مسئولیت بازگشایی معابر را بر عهده بگیرد، اما تاکنون در این زمینه کوتاهی کرده است. این سهل‌انگاری، به افزایش ناامنی در محلات و کاهش خدمات‌رسانی منجر شده و املاک فرسوده را روزبه‌روز گسترده‌تر کرده است.
ساکنان این مناطق، که عمدتاً از اقشار محروم جامعه‌اند، از شرایط موجود به شدت ناراضی‌اند و این نارضایتی، زنگ خطری برای ثبات اجتماعی است. وزارت راه و شهرسازی، به عنوان متولی اصلی، باید پاسخگوی این کم‌کاری‌ها باشد و با همکاری شهرداری‌ها، گامی جدی برای بهبود وضعیت بردارد.
سفر قریب‌الوقوع رئیس‌جمهور به هرمزگان، فرصتی طلایی برای جبران عقب‌ماندگی‌هاست. مردم این استان انتظار دارند این سفر، نه صرفاً سفری تشریفاتی، بلکه نقطه عطفی برای رفع محرومیت باشد. مصوبات این سفر باید عملی، شفاف و زمان‌بندی‌شده باشد تا زنگار فقر و تبعیض از چهره هرمزگان زدوده شود.
مردم خواستار نظارت جدی بر عملکرد مدیران و برخورد قاطع با کسانی هستند که با بی‌تدبیری، این استان را به این روز انداخته‌اند. دستگاه‌های نظارتی نیز باید با جدیت وارد عمل شوند و به داد محرومانی برسند که در فقر مطلق، روزگار می‌گذرانند.مارهای خوش خط و خال، همان مدیرانی هستند که با وعده‌های توخالی، سال‌هاست بر مسند قدرت نشسته‌اند، اما جز محرومیت و نارضایتی، چیزی برای مردم به ارمغان نیاورده‌اند.
آن‌ها چه در تهران باشند، چه در بندرعباس، چه در خارج از مرزها، با عملکردشان نشان داده‌اند که دغدغه‌ای جز منافع شخصی ندارند. این مارها، با نیش تبعیض و بی‌عدالتی، زهر خود را در جان مردم هرمزگان تزریق کرده‌اند و حالا وقت آن است که با نظارت دقیق و اقدامات قاطع، بساطشان برچیده شود.
نجات هرمزگان؛ وظیفه‌ای ملی است.هرمزگان، با مردمانی نجیب و مقاوم، شایسته زندگی بهتر است. این استان، که دروازه اقتصادی ایران به جهان است، نباید در فقر و محرومیت غوطه‌ور بماند. برای نجات هرمزگان از چنگال مارهای خوش خط و خال، نیاز به عزمی ملی است. دولت، دستگاه‌های نظارتی، نمایندگان مردم و همه دلسوزان این سرزمین باید دست به دست هم دهند تا زخم‌های این دیار التیام یابد.
مردم هرمزگان، که سال‌هاست زیر بار تبعیض و محرومیت کمر خم کرده‌اند، امروز بیش از هر زمان دیگری به عدالت و اقدام نیاز دارند.هرمزگان، سرزمینی با ظرفیت‌های بی‌نظیر، در انتظار روزی است که محرومیت از چهره‌اش پاک شود. مارهای خوش خط و خال، هرچند فریبنده‌اند، اما با هوشیاری مردم و قاطعیت مسئولین، جایی برای ادامه حیات نخواهند داشت.
زمان آن رسیده که هرمزگان، نه به عنوان صدرنشین فقر و فلاکت، بلکه به عنوان الگویی از توسعه و عدالت، در تاریخ ایران بدرخشد.
ثبت دیدگاه