خبرنگار سنگ صبوری است که نباید ترک بردارد

دریانیوز// چرخ گردون به هر طرف بچرخد فرقی ندارد، کرونا، زلزله، سیل، گرما و سرما مهم نیست هر چه که باشد خبرنگار حاضر است و آماده.تعطیلات باشد و نباشد خبرنگار باید حی و حاضر حضور داشته باشد.
بارها در مکان های مختلف پرسیده اند شغلت چیست؟ خبرنگار و همه با هیجان پاسخ می دهند چه جالب!!!، حتماً کار جذابی است و همیشه در سفر هستید و در حال کسب تجربه های متفاوت. اما نمی دانند خبرنگاری ماهیتاً کاری است دشوار . غافل از اینکه تهیه خبر سَوای هیجانهایش گاهی رنج ها، دردسرها،غمها، شادی ها، لبخندها، و درگیری های خودش را دارد.همچنین ناگفته نماند که نیاز به جسارت و پیگیری وروابط عمومی بالا و یا به اصطلاح عام، پوست کلفتی خاصی دارد.در سه سال گذشته که پاندمی «کوویدـ ۱۹» دنیا را تکان داد، وظیفه اصلی فرهنگسازی و اطلاع‌رسانی در این عرصه و ثبت وقایع تلخ و شیرین آن برعهده خبرنگاران بود. خبرنگارانی که مجبور بودند در زمان قرنطینه باز هم در بیمارستان‌ها، مکان های عمومی ، جلسات و… حضور پیدا کنند و برای اطلاع‌رسانی به مردم جان خود را فدا کنند.چه بسا بسیاری از آنها در این راه جان خود را از دست دادند ، بسیاری مبتلا به بیماری کرونا شدند وشرایط سختی را گذراندند.
اما نوشتن ما خبرنگاران از قصه‌ها و گزارش‌های کرونایی تمامی نداشت. یکی از تلخ‌ترینش برای من روایت کسب و کارهایی بود که با هزار و یک امید آجربه‌آجر روی هم چیده شده بودند و تازه سر پا شده بودند. فرقی نمی‌کردبانی این کسب و کار زن سرپرست خانوار بود یا جوانی تازه فارغ‌التحصیل‌شده، آنچه غم‌انگیز بود، امید مرده‌ای بود. تماس ها و پیغام های مکرری از اقشار مختلف جامعه که کسب کار خود را از دست داده بودند و می خواستند که ما زبان آن ها باشیم و دردشان را به گوش مسئولین برسانیم .و حال که از پیک های مختلف کرونا گذشتیم ، با شرایط اقتصادی جامعه، مشکلات مختلفی که همه با آن دست و پنجه نرم می کنیم، خبرنگار وظیفه اش این است که هم چشم و گوش همه افراد جامعه باشد و هم مشکلات را برای خود هموار کند.خبرنگار سنگ صبوری است که نباید ترک بردارد و در باد و طوفان و باران باید صبوری کند. روز خبرنگار یادآوری است برای ما خبرنگاران که با نگاه به یک سال گذشته خود بدانیم روزهای خوب و بدی داشته ایم و باتلاش و از خود گذشتگی گذرانده ایم، روزهایی که دردها و مشکلاتی را رسانه ای کرده ایم و به نتیجه رسیده است و باعث خوشحالی افراد مختلف شده ایم. روزهایی که خبرهای تلخی را خواندیم و اشک ریختیم و باز ادامه دادیم. در روز خبرنگار و یادآوری آن باید دستی بر پشت خود و همه همکاران در این راه بزنیم  و بگوییم «خداقوت» که در همه حال محکم و استوار ایستاده اید.