دریانیوز// عموماً تک فرزندان تنها، خود محور و لوس و خودخواه هستند؛ آنها هميشه مورد توجه هستند و تمايل بيشتري به بازي با دوستان خيالي دارند. در ارتباط با اجتماع با مشکل مواجه مي شوند و بيشتر در معرض بيماري هستند. با اين حال، اين ويژگي ها هميشه در همه تک فرزندان صادق نيست. به طور کلی می توان گفت تک فرزندي مزايا و معايب متمايزي دارد. سیر اجتماعی زندگی در مسیری پیش رفته است که در سالهای اخیر بسیاری از جوانان یا شرایط ازدواج را ندارند و یا از زیر بار مسئولیت‌پذیری برای تشکیل خانواده شانه خالی می کنند. یا در سن بالا ازدواج می کنند که شرایط بچه دار شدن را ندارند و یا حتی تمایلی به فرزند‌آوری ندارند. بسياري از زوج ها هم به تک فرزند داشتن قناعت مي‌کنند، البته در اين بين هستند والديني که تمايل دارند تعداد بيشتري فرزند داشته باشند که شايد بتوان گفت بخش اعظم اين تصميم‌گيري‌ها به دليل مشکلات اقتصادي و سطح توقع والدين از زندگي مي باشد.
ریشه تمایل به تک فرزندی در والدین
ترجيح والدين براي داشتن فرزند کمتر به اين دليل است که بتوانند امکانات بيشتري براي فرزند خود فراهم نمايند. از اين رو تک فرزندي بسيار رايج شده است. با این حال تحقیقات و بررسی ها نشان می دهد که خانواده هایی با اقتصاد پایدارتر تمایل کمتری به داشتن فرزندان بیشتر دارند. که با این وجود شاید نتوان ریشه تک فرزندی و عدم تمایل به داشتن خانواده بزرگ تر را در جایگاه اقتصادی خانواده و درآمد آنها جستجو کرد، بلکه این مهم می تواند متأثر از طرز فکر و اندیشه و فرهنگ نیز باشد.گویا نبود ثبات اقتصادی و یا عدم رضایت از زندگی به هر دلیلی، اعم از اقتصادی، روانی و عاطفی و … می تواند منجر به این تصمیم گیری شود. اما به گفته روانشناسان و جامعه شناسان به طورکلي تک فرزندي باعث مي شود که فشار بسياري روي فرزند باشد و در دوست يابي دچار مشکل شوند .
مهم ترين دليل تک فرزندي
تغییرات فرهنگی و همچنین تغيير نگرش هاي افراد به سمت نگاه‌هاي مادي گرايي، فرد گرايي و لذت جويي، دليلی براي رشد تک فرزندي در جامعه ايران شده است، در حالیکه در گذشته وجود فرزندان در خانواده ها عصايي براي دوران پيري و مايه برکت و نعمت خانواده تلقي مي شد. اول شاید بتوان گفت دسترسی به فضای مجازی و ایجاد نیازهای کاذب در فرزندان و از طرفی شرايط نامناسب اقتصادي همه باهم مواردی باشد که به واسطه آن گرايش افراد به سمت تک فرزندي يا حتي اصلا فرزند نداشتن بيشتر شده است. دوم هم اشتغال مادران است که به نوعی احساس خرسندی و استقلال را برایشان به ارمغان می‌آورد و یا از طرفی باز هم بر مي گردد به شرايط نامناسب اقتصادي و یا همان استقلال طلبی بانوان که به دليل بد بودن شرايط اقتصاي و یا تمایل برای کسب درآمد بیشتر در بعضي از خانواده ها علاوه بر پدر، مادر نيز مجبور به اشتغال در بيرون از منزل مي باشد و ديگري هم همان شعاري است که در واسط دهه ۶۰ مطرح می شد مبنی بر فرزند کمتر زندگي بهتر، اينها همه موجب شده که جمعيت خانواده ها کمتر شود .حتی باورهاي مد گرايي و زيبا شناسي بر این نظریه نیز تأثیر گذار است وعده ای اعتقاد دارند که اگر باردار شوند باعث مي شود زيبايي اندامشان از بين برود.
توصیه ای برای تعداد فرزندان
در روانشناسي هيچ نظري براي تعداد فرزندان وجود ندارد در واقع هيچ عرف مشخصي ندارد يعني هيچ نقطه نظر مشترکي وجود ندارد و تعداد فرزندان يک امر نسبي است و به عواملي همچون شرايط خانواده، وضعيت مالي،شرايط اقتصادي جامعه و قدرت اجتماعي و سلامت رواني بستگي دارد. برخی خانواده ها ممکن است داشتن یک فرزند را شرایط مطلوب بدانند چون معتقدند رسيدگي به یک فرزند از لحاظ مالي و گذراندن وقت بهتر صورت مي گيرد و خانواده دیگر ترجیح برای داشتن ۴ فرزند داشته باشند و یا حتی والدینی یک خانوده ۵ نفره را ایده آل بداند. اما به طور کلي مي توان گفت با جامعه فعلي، داشتن حداقل دو فرزند مطلوب است و فرزندان با هم رشد مي کنند و تا حدودي مي توانند نيازهاي يکديگر را بر طرف کنند و در اين شرايط فرزندان مي توانند تعاملات اجتماعي را ياد بگيرند و لزومي ندارد که ما براي ارتباط بيشتر فرزندان با ساير خانواده ها در ارتباط باشيم و با افراد بيشتري رفت و آمد کنيم .
آسيب و معضلات تک فرزندي براي خانواده ها
از نظر روانپزشکي تک فرزندي باعث به وجود آمدن اختلال نمي شود اما آن سبک فرزند پروري که در والدين وجود دارد باعث تحت تاثير قرار گرفتن شخصيت فرزندان است. يکي از آسيب هاي شخصيتي مهم که کودکان تک فرزند را درگير مي کند آن وابستگي و حمايت خانواده‌ها است که باعث به وجود آمدن عدم تاب آوري در اين افراد مي شود. در برابر شکست و ناکامي هاي زندگي، روش تربيتي والدين تک فرزند باعث به وجود آمدن برخي از آسيب هاي شخصيتي مي‌شود. اينکه تمامي انتظارات کودکان توسط والدين برطرف مي گردد رفته رفته تبديل به انتظارات افراطي و البته غيرمنطقي هم در کودکان و هم در والدين مي شود.
کودک تک فرزند هيچ الگويي در خانواده ندارد در صورتي که در خانواده چند فرزندي کودک علاوه بر اينکه از پدر و مادر خود الگو مي‌‌گيرد از خواهر برادرانش هم الگو مي گيرد و اين مسئله که کودک تک فرزند هيچ الگويي ندارد باعث مي شود که اين الگو را در بيرون از خانه پيدا کند و پيدا کردن اين الگو تربيت خانواده را سخت مي‌کند. گاهي اوقات خانواده براي آنکه فرزند را در خانه نگه دارد و آن تعاملاتش را بيرون از خانه کنترل کند به سمت خريد دستگاه ديجيتال و فراهم کردن امکانات مجازي مي رود که اين موضوع علاوه بر اينکه توقعات فرزند را دوباره بالا مي برد يک سري مسئوليت ها را هم براي خانواده به وجود مي آورد يک عدم مديريت زمان و ديگري کنترل کردن محتواي رسانه ها است اما در کنار تمام اين معايب يه مورد خوشحال کننده وجود دارد، اينکه در خانواده هاي تک فرزندي به‌دليل تعاملات گسترده آن کودک با خانواده که از دوران کودکي با وي بازي مي کنند و وقت بيشتري را برايش مي گذارند، باعث مي شود تعلق خاطر بيشتري نسبت به خانواده داشته باشد و احساس امنيت در آن فرزند شکل بگيرد و اين امر به سلامت روان کودک خيلي کمک مي کند و از طرفی خانواده به دليل اينکه براي فرزند وقت زيادي مي‌گذارد دامنه لغات فرزند زياد شوند و معمولا بچه هايي که تک فرزند هستند امکان دارد سطح هوش بيشتري نسبت به فرزندان در خانواده چند فرزندي داشته باشد.
ثبت دیدگاه