دریانیوز: وقتی می بینی یا می شنوی که بیماری توان مالی رفتن پیش دکتر برای درمانش را ندارد ویا اینکه نمی تواند داروهایش را بخرد ویا اینکه مادری باردار هزینه غربالگری را ندارد وفرزندش را ناقص به دنیا می آورد ویا از دست می دهد و این موضوع را بارها در رسانه متذکر شده ایم که در هرمزگان محروم ضرورت دارد مراکز بهداشتی درمانی و… مجهز خیریه راه اندازی شود تا محرومان برای درمان مشکلی نداشته باشند وهمچنان نسبت به این موضوع بی توجهی شده است وبرخی از بیماران جان شان در معرض خطر است وبرخی بدلیل عدم درمان ویا عدم تکمیل روند درمان، ناقص شده اند و یا جان شان را از دست داده، بسیار متاسف ومتاثر می شویم. این که در استان هرمزگان برای سلامتی مردمانش و بخصوص محرومان توجه چندانی نشده و اقدامات مورد نیاز صورت نگرفته است، تداوم این روند بسیار نگران کننده و آسیب زاست وبایستی در این حوزه تجدیدنظر شود تا بیماران مجبور نشوند برای درمان به سایر مناطق کشور بروند وبارها نماینده محترم ولی فقیه در استان نیز نسبت به این موضوع اظهار گلایه وانتقاد کرده اند و بایستی این گلایه مورد توجه متولیان مربوطه قرار گیرد. از آن طرف درحالیکه انتظار منطقی این است در استانی مانند هرمزگان به عنوان قطب اقتصاد کشور که دهها بنگاه اقتصادی کوچک وبزرگ و معادن، پالایشگاه های نفت وگاز، آلومینیوم وفولاد، بنادر، گمرکات، معادن و… فعالیت دارند، حتی یک نفر از بومیان بیکار نباشند که متاسفانه این استان آمار بیکاری بالایی دارد که در سال‌های اخیر بارها « احمدی مرادی» نماینده مردم هرمزگان در مجلس شورای اسلامی از این موضوع گلایه و انتقاد کرده اند و گفته اند در هر خانواده هرمزگانی حداقل یک تا دو نفر بطور متوسط بیکار وجود دارد که این موضوع واقعیتی انکارناپذیر است.
کسانی که جوانان و مردم هرمزگانی را به قاچاقچی بودن و شغل کاذب داشتن متهم می کنند، بایستی ریشه یابی کنند که اگر کسانی که به اذعان آنها به مشاغل کاذب و قاچاق برای امرار معاش روی آورده اند، اگر اجازه اشتغال در صنایع استان را داشتند، آیا به سمت مشاغلی می رفتند که جان شان در خطر قرار بگیرد و ثبات و بیمه و… نداشته باشند؟ اینکه افزایش آسیب های اجتماعی و فروش موادمخدر و مشروبات توسط خرده فروشان و… را در مناطق حاشیه ای شاهدیم و مسئولان در این خصوص سکوت کرده اند؛ آیا تاکنون مسئولان استان و کشور، صنایع و بنگاه های اقتصادی را بازخواست کرده اند که چرا هرمزگانی ها چندان در اشتغال صنایع سهم چندانی ندارند؟ آیا زمانی که صنایع نداشتن مهارت را بهانه نداشتن سهم اشتغال هرمزگانی در بنگاه های اقتصادی عنوان کردند، آیا از دانشگاه ها و فنی و حرفه ای که بایستی نیروهای مورد نیاز صنایع را تربیت می کردند، کسی بازخواست کرد؟ صنایع خودمختاری که حتی در ادوار مختلف مدیران شان در سطوح مختلف پروازی بوده، حساب های شان در بانک هرمزگان نبود، مالیات شان را برخلاف ماده ۱۱۰قانون مالیات های مستقیم در استان پرداخت نکردند ، نیروهای مورد نیازشان را اتوبوسی از سایر مناطق کشور آوردند و….؛ هیچگاه خود را در قبال استان و لزوم انجام مسئولیت های اجتماعی شان پاسخگو ندانستند.
یک درصد از۹درصد مالیات بر ارزش افزوده شان به حوزه سلامت اختصاص دارد و وقتی این صنایع مالیات شان را در هرمزگان پرداخت نمی کنند که به اذعان مدیرکل امور اقتصادی ودارایی هرمزگان فقط پالایشگاه نفت ستاره خلیج فارس مالیات بر ارزش افزوده یک سالش که ۱۷۰۰میلیارد تومان است را در هرمزگان پرداخت نکرده است؛ حال ببینیم چه اجحافی در حق سلامت و سایر بخش های هرمزگان می شود و دانشگاه علوم پزشکی استان به شرکت های دارویی بدهکار شد و مدت زیادی در اوج کرونا به بیمارستان ها دارو ندادند تا برای بیماران در بیمارستان استفاده شود وبیماران زیادی مجبور شدند دارو را آزاد از داروخانه ها تامین کنند که بسیاری از بیماران محروم توان پرداخت هزینه های سنگین داروهای آزاد را نداشتند وخدا می داند چه تعداد جان شان را از دست دادند که اگر همه صنایع مالیات مستقیم و مالیات بر ارزش افزوده شان را در استان پرداخت می کردند ودر راستای انجام مسئولیت های اجتماعی شان از سیستم بهداشت ودرمان حمایت کامل می کردند، بخشی از کمبودها برطرف شده بود و شاید اکنون بسیاری از بیماران بهبود یافته بودند و جان شان را از دست نداده بودند و خانواده هایی عزادار نشده بودند. نباید سهم هرمزگانی ها از این صنایع فقط گرانی، آلودگی هوا وبیماری، ترافیک، بیکاری و… باشد.
ثبت دیدگاه