دریانیوز// وقتی صاحب نظران بر خلاف عقیده و یا رفتار اشتباهی که در افکار عمومی در حال گسترش است، بی تفاوتی اختیار کرده و سکوت پیشه کنند رویکرد اصلاح گری آنها توسط گردابی که رسانه ها می سازند بلعیده شده و به فراموشی سپرده می شود.در نتیجه عقاید و رفتارهای خطا در سطح جامعه باقی می ماند و به تدریج همه تصور می کنند که هیچکش با آن رفتارها و عقاید مخالفتی ندارد.
الیزابت نوئل نئومان، روزنامه نگار و جامعه شناس می گوید: ترس از انزوا و در واقع ترس از قضاوت شدن، نخبگان و مردم را به انزوا می کشاند.به عقیده نئومان، افکار عمومی از تعامل بین افراد و محیط اجتماعی شان نشأت می گیرد. وی اثرات رسانه ها بر افکار عمومی را قوی و قدرتمند می داند، چرا که «سه ویژگی ارتباطات جمعی یعنی تراکم، همه جایی بودن و هم صدایی، در ایجاد اثرهای قوی بر افکار عمومی با هم ترکیب می شوند» عامل دیگری که وارد عمل می شود، «مارپیچ سکوت» است. به این معنا که در خصوص یک موضوع مناقشه انگیز، افراد درباره ی توزیع افکار عمومی حدس هایی می زنند. آن ها سعی می کنند دریابند که آیا در اکثریت قرار دارند یا در اقلیت؛ و سپس می کوشند تعیین کنند که آیا تغییر افکار عمومی در جهت موافقت با آن هاست یا خیر؟
به باور نئومان، اگر آن ها احساس کنند در اقلیت قرار دارند یا تغییر افکار عمومی در جهت فاصله گرفتن از آن هاست، ترجیح می دهند سکوت اختیار کنند. هر چقدر اقلیت بیشتر سکوت کنند، مردم احساس می کنند که دیدگاه خاص و متفاوت ارائه نشده است و لذا مارپیچ سکوت تشدید می شود.نئومان، افکار عمومی را نه فقط امور مربوط به دولت و حکومت، بلکه همچنین عامل فشار بر افراد برای همرنگ شدن با دیگران می داند. ریشه ی نظریه ی نئومان این است که مردم به شدت از انزوا می ترسند. بیشتر مردم از ترسِ انزوا، بر ضد قضاوت ها و ارزیابی های خود عمل می کنند.
در این فرایند، مردم بیشتر به آن چه دیگران به صورت عمومی بیان می کنند، اتکا و اعتماد می کنند تا به آن چه واقعاً فکر می کنند. رسانه های جمعی به سه شیوه بر مارپیچ سکوت اثر می گذارند:
۱٫ رسانه ها تصورات افراد را راجع به این که چه عقایدی مسلط است شکل می دهند.
۲٫ رسانه ها تصورات مربوط به عقاید رو به افزایش را شکل می دهند.
۳٫ رسانه ها تصوراتی را شکل می دهند راجع به این که شخص چه
عقیده ای را می تواند در افکار عمومی ابراز کند، بدون این که منزوی شود.
چنانچه رسانه ها با توجه به سه ویژگی تراکم، همه جایی بودن و هم صدایی فضای فکری جامعه را در اختیار بگیرند و عقایدی را به عنوان عقاید اکثریت توزیع و منتشر کنند، افراد مخالف و در اقلیت را به خاطر ترس از انزوا وادار به سکوت و کناره گیری می کنند و افکار و عقایدی همسان و مشابه را بر جامعه حاکم می سازند.حال آنکه در حقیقت این سکوت است که آنها را منزوی می کند.
یوگنی یفتوشنکو، شاعر و معلم روسی می گوید: وقتی سکوت جایگزین حقیقت شود آن سکوت دروغ است.سکوت در برابر رفتار خطای صاحب منصبان و مردم از منظر اولیای دین به حدی مذموم شمرده شده است که افراد بی تفاوت نسبت به ناهنجاری های اجتماعی همچون مردگانی تشبیه شده اند که در میان زندگان گام بر می دارند و به فراموشی سپرده می شوند.حال با توجه به شرایط کنونی جامعه ما می شود به خوبی درک کرد که موضوعات مهم و مختلف از طریق رسانه های داخلی و خارجی همسو و غیر همسو، چقدر مهندسی شده به عموم جامعه انتقال پیدا می کند تا گاهی واقعا مردم نتوانند به درستی از عقیده و نظر خود دفاع کنند و همیشه ترس از تک بودن و تنها بودن را در مردم زنده نگه می دارند.
اما نباید فراموش کنیم که جامعه ی ما یک جامعه اسلامی است و همین که نام اسلام را به دنبال می کشیم یعنی وظیفه مهمی را بر دوش داریم، چراکه همیشه و در همه موارد دولتمردان ما اظهار نظر می کنند و در نگاه جهانی ایران الگوی یک کشور مسلمان است که تلاش دارد بر اساس دستورات و نظریات اسلامی کشور را مدیریت کند و موفقیت ها و عدم موفقیت در این زمینه خود می تواند الگویی برای نشر دین مبین اسلام در دنیا باشد. حال هر یک از ما مسئولیم که اگر در جایی خطایی دیدیم و اشتباهی رخ داد تذکر دهیم هرچند که احساس کنیم صدایمان به جایی نمی رسد و شاید دیده نمی شویم ولی نباید فراموش کنیم که این قطره ها بودند که به هم پیوستند و دریا را به وجود آوردند.
ثبت دیدگاه