دریانیوز// ابتدا خودتان را برای خوانندگان نشریه دریا معرفی کنید.
امیرحسین والا هستم، متولد سال ۱۳۶۱. شاید همین دو کلمه برای توصیف کافی باشد وگرنه به قول جناب سعدی: «ما گدایان خیل سلطانیم، شهربند هوای جانانیم… بنده را نام خویشتن نبود، هرچه ما را لقب نهند، آنیم.»
دریا : آيا در حوزه ادبیات، فعالیتی دارید؟
نوشتن در شکل‌های مختلف، همیشه رفیق و همراه من بوده است اما شاید بتوانم بگویم که به طور رسمی، از سال ۱۳۸۰، در انجمن‌های شعر بندرعباس حضور پیدا کردم. شعر و داستان می‌نویسم و در حال حاضر تمرکز و تلاشم، بر روی ادبیات کودک و نوجوان معطوف است.
دریا : برای شما شعر هدف است یا ابزار؟
شعر خود زندگی است، نه ابزار و نه حتی هدف. همان جریان جاری زندگی است که هر روز و هر لحظه با آن مواجهیم… شاید انتخاب یک نوع سبک زندگی باشد، حال اینکه ما خودمان انتخاب کرده‌ایم یا انتخاب شده‌ایم؟! مساله‌ای دیگری است اما بی‌تردید، بدون نزول شعر، شاعر نیز آن وجودی که امروز از آن می‌شناسیم و می‌بینیم، نیست. چندی پیش به دوستی هم‌باور می‌گفتم که ادبیات، چنان در ما رسوخ کرده، که هم پیکر است و هم جان. به شعر جز چنین باور، نگاهی ندارم…
دریا : وضعیت شعر در استان هرمزگان به نظر شما چگونه است؟
این پرسش خیلی کلی به نظر می‌رسد. نمی‌توان به یک رود جاری، تنها نگاهی مقطعی داشت. شعر، جریان روان است. ادبیات را مسیری می دانم که از گذشته شروع شده و تا امروز ادامه دارد. ما همه هم‌مسیر هستیم و دست در دست هم داریم. شعر در جامعه ما پویاست. مردم شعر را دوست دارند و برای شاعر احترام قائلند. برخی را می شناسم که شاعر نیستند اما بسیار شعر می خوانند و شعرهای زیادی را از بر هستند. استان هرمزگان هم در زمینه شعر سرشار از استعداد است. اینجا ظرفیت‌های زیادی برای تخیل و سرودن دارد. دریا شما را شاعر می‌کند. کوه به شما الهام می‌دهد. هم‌نشینی شعر و موسیقی در هرمزگان، خیال انگیز است. خیال ما از طریق دریا، به همه شعرهای جهان وصل می‌کند.
دریا : تحلیل شما از شعر جوان امروز استان چیست؟
من بیشتر با کودکان و نوجوانان در ارتباط هستم. بارها بر این نکته تاکید کرده‌ام که کودکان و به ویژه نوجوانان ما بسیار آگاه و اهل مطالعه هستند. ذوق لطیفی دارند. پرسشگری مکرر آنها شروع اندیشه‌ورزی آنهاست و از این جهات بسیار می‌توان به آنها امیدوار بود. ما هم وظیفه داریم که در کنارشان باشیم. راه پروازشان را نبندیم. جلوی تخیلشان را نگیریم و بگذاریم در این مسیر به سمت بالندگی حرکت کنند.
دریا :چه پیشنهادی برای شاعران جوان در زمینه ادبیات دارید؟
ما همه در این مسیر در حال آموختن هستیم، هرکه بیشتر آموخت و بیشتر به کار بست، نقش درخشان تری از خود به یادگار می‌گذارد. این فرصت برای همه یکسان است. همه ما موهبت کلمه را در اختیار داریم. من همیشه می گویم شما به هرکار و شغلی مشغول باشید، ادبیات به دردتان می‌خورد. فردی زودتر به اهمیت آن پی می برد و سریع‌تر و با شوق بیشتری به سویش می‌دود، ممکن است فردی جادوی کلمه را درک نکند و از آن غافل باشد.
دریا :از نظر شما بزرگترین آسیبی که شعر جوان را تهدید می‌کند چیست؟
«خودبینی» در هر جا و هر مکان و هر سنی، تهدیدی خطرناک محسوب می شود که آسیبی جدی در پی دارد. مسیر ادبیات وسیع است. همه می توان در این مسیر قدم بزنند و لذت ببرند. گاهی فردی جهت تفنن در این وادی گام بر می دارد و گاه بزرگی تمام خود را معطوف آن می کند. برخی هم خودشان را وقف ادبیات و جلوه‌گری این هنر می کنند. بسته به نگاه آدمی و جهان بینی‌اش، این گذار شکل و شمایل گوناگونی دارد. اما باور من این است که این راه، راهی برای تکبر نیست. اصلا آدمی با خودبینی سروکاری ندارد. ما که در این مسیر حرکت می‌کنیم، اگر در جریان جاری شعر حل شویم، ماندگار هستیم وگرنه زلالی آن، هر آلودگی را پس می‌زند.
دریا :آيا مجموعه اشعار دارید؟یا تصمیمی برای چاپ آن گرفته‌اید؟
در سال‌های اخیر، بیشتر آثار چاپ شده در حوزه کودک و نوجوان بوده است. سعی کردم برای این سنین بنویسم و سخنم را از این گروه سنی که بیشتر با آنها مراوده دارم، در میان بگذارم. از کتاب‌هایی که به زودی چاپ خواهند شد، می‌توانم به کتاب «پوینت» اشاره کنم که در حال آماده‌سازی چاپ دوم آن هستم و البته کتاب «آرزوهای سایه خوش» که گردآوری آن را به عهده داشتم.
دریا : آینده ادبیات ایران را چگونه می بینید؟
ادبیات ایران درخشان و بالنده است. یکی از جنبه‌های پررنگ فرهنگی ایران زمین است که دنیا ما را با آن وجه می‌شناسد. بدون تردید تلاش ما این است که فرزندان خوبی برای بزرگان ادبیات درخشان ایران زمین باشیم و باور داریم جوانان مستعد و باذوقی داریم که نگهبانان دلسوزی برای زبان فارسی خواهند بود.
دریا : اگر بخواهید شعر خود را با سه کلمه توصیف کنید، این کلمات چه خواهند بود؟
سه کلمه!؟ بگذارید با سه حرف توصیف کنم: ع ش ق
ثبت دیدگاه